Federico Betti - Çmimi I Ferrit

Ishte misioni i parë i Marko Finokit me njëfarë rëndësie; ai kishte ardhur në Bolonja që prej gati dy vitesh, por ishte bërë pjesë e Skuadrës së Policisë së atij qyteti vetëm prej gati pesë muajsh. Më përpara kishte punuar në Milano.

Ishte transferuar në Bolonja sepse Milano ishte shumë kaotike dhe e rrëmujshme për shijet e tij të buta dhe të qeta dhe kishte gjetur një apartament jo shumë larg Departamentit dhe me një kosto jo shumë të lartë: vetëm njëqind e pesëdhjetë euro në muaj.

Afër shtëpisë ishte njohur, pak kohë pasi kishte ardhur në qytet, me Elisabetta Moron, kishte rënë në dashuri me shikim të parë, dhe ajo menjëherë e kishte ndryshuar. Ajo ditë kishte qenë një nga ditët më të bukura të jetës së tij dhe menjëherë të dy kishin vendosur të fejoheshin dhe, me kalimin e kohës, lidhjen e tyre ndoshta do ta finalizonin me martesë.

Kështu që vendosën të bashkëjetonin, duke qenë se ajo ishte turiste në Bolonjë.

Ajo njoftoi të ëmën, e cila pa ngurruar aspak, dha pëlqimin e vet. Kishte vite e vite që mezi priste ditën kur Elisabeta të takohej me shpirtin e saj binjak.

Marko Finoki arriti në rrugën Saffi dhe fiku makinën dhe dritat blu.

Me revolen brenda këllëfit vazhdoi të ecte përgjatë rrugës.

Kapiten Luci i kishte dorëzuar një zarf të vogël me një foto të Daniele Santopietros brenda.

Agjenti e nxori nga zarfi plastik në ngjyrë rozë. Si procedurë që ndiqte ҫdo seksion i policisë për katalogimin e të dyshuarve, poshtë fytyrës së qelbur të Santopietros kishte një shirit të zi ku qe shkruar DEPARTAMENTI I POLICISË dhe poshtë saj një numër katalogimi: 3347820A.

Finn-i (ky ishte shkurtimi që i kishin dhënë agjentit që prej dy muajsh në ato anë) nisi t’ua tregonte fotografinë të gjithë kalimtarëve që haste në rrugë, duke u ndalur edhe nëpër dyqane, me mendimin që dikush që endej zakonisht në atë rrugë, që ndoshta mund të ishte edhe ndonjë dyqanxhi, mund të kishte më shumë probabilitet ta kishte parë të kalonte aty ose edhe mund ta kishte parë të hynte në vetë dyqanin e tij.

Të gjithë njerëzit që kishte pyetur i ishin përgjigjur duke tundur kokën, gjë që i linte të kuptonte se nuk kishin parë as edhe një fije floku të tij.

Marko Finoki po i humbte shpresat që të gjente ndonjë gjë me interes aty në atë rrugë, vetëm kur gjeti një burrë që arriti t’i tregonte diҫka.

«Mirëdita» ia nisi Marko «A mos e ke parë rastësisht këtë person gjatë këtyre ditëve?» e pyeti duke i treguar për të kushedisatën herë fotografinë e Santopietros.

«Mmm... ja të shoh pakëz... oh, po. Sigurisht, e kam parë një ditë më parë. Hipi në një makinë të ҫuditshme dhe u nis me shpejtësi të madhe nga ai pallati përgjatë rrugës » iu përgjigj burri.

Agjenti e njohu pallatin, pikërisht atë që i kishte përshkruar kapiten Luci, ishte pallati ku qe futur Elis Dejn ditën kur e pa Santopietron për herë të parë dhe të vetme në jetën e saj.

Një fije gëzimi u përvijua në fytyrën e imët të Marko Finokit: misioni i tij ia kishte arritur qëllimit dhe tani mund të kthehej krenar në Departament dhe të njoftonte kapitenin për lajmin, edhe pse nuk ishte kushedi se ҫfarë.

Hipi në makinën e shërbimit, futi marshin e parë dhe u nis.

Marko mbërriti në Departament, parkoi makinën në një nga vendet e posaҫme të parkimit që policia kishte në dispozicion, fiku motorin dhe hyri te seksioni i vrasjeve.

Sapo hapi portën kryesore, centralistja e turnit Franҫeska Baffetti e përshëndeti me një gjest të dorës së djathtë që i tërhoqi vëmendjen. Marko Finoki i ktheu përshëndetjen dhe vajti në drejtim të derës së zyrës së kapitenit.

«Përshëndetje kapiten» i tha agjenti.

«Përshëndetje Finoki» ia ktheu Xhorxho Luci, dhe më pas vazhdoi: «Nuk është tamam tema e bisedës, por gjithsesi, a ke gjetur ndonjë gjë që mund të na shërbejë për zgjidhjen e këtij dreq rasti grabitjeje?».

«Po. Një burrë e ka parë tek ecte me shpejtësi të madhe me makinë nëpër rrugë».

«Në rregull, duhet t’ia komunikojmë Seksionit të Grabitjeve».

«Tani më duhet të shkoj për patrullim» i tha agjenti, më pas përshëndeti kapitenin dhe doli për t’iu rikthyer punës.

Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

Прочитайте эту книгу целиком, на ЛитРес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.