Amy Blankenship - Doodswens (Door Bloed Gebonden Boek 12)

Ren had het gekraak van Nick gehoord, maar negeerde wat hij insinueerde. Flirten… er was geen enkele manier waarop hij er ooit aan zou denken om zich tot die snotaap aangetrokken te voelen. Ze was sarcastisch, sluw en een dief ... allemaal minpuntjes in zijn boek. Hij liep de trap op en begon heen en weer te ijsberen in de enorme opslagruimte.

“Ze heeft me eigenlijk bevolen ... MIJ om niet te kijken,” riep hij hard fluisterend terwijl hij ijsbeerde.

Lacey zuchtte toen het hete water over haar lichaam spoot en genoot van het gevoel eindelijk helemaal vrij te zijn van de bindingen die ze om haar borsten had gewikkeld om zichzelf eruit te laten zien als een tienerjongen. Ze had een goed idee om de gestolen kleren die ze droeg te verbranden.

Ze pakte de spons die aan de badkraan hing en zette de kraan wat warmer. Voor haar was ontspannen een luxe waar ze niet van had kunnen genieten sinds ze wegliep van Vincent en de horde demonen die achter haar aan zaten.

Vincent… zelfs de naam riep schuldgevoelens op en ze trok een bedroefd gezicht. Ze had hem een paar dagen ontmoet nadat ze een plattegrond had gekregen van het enorme museum waar opa haar naartoe had gestuurd. Toevallig waren ze allebei door verschillende mensen gestuurd om hetzelfde artefact te stelen.

Haar lippen trilden bij de grappige herinnering ... de blik op Vincents knappe gezicht toen hij haar betrapte op het binnendringen in dezelfde geheime kamer als waar hij was om in te breken. Als ze hadden geprobeerd te vechten over wie van hen het eerst was aangekomen en wie de buit verdiende, zouden ze de zwaarbewapende bewakers hebben gewaarschuwd die verderop in de gang stonden en waren opgepakt, of erger ... neergeschoten.

Terwijl ze elkaar aanstaarden, kostte het ongeveer dertig seconden om tot een gezamenlijk besluit te komen om samen te werken om het stuk te krijgen. Hoewel ze er nu aan terugdacht, besefte ze dat Vincent hoe dan ook goed zou zijn geweest ... hij had alleen ingestemd met de deal omdat hij dat ook wilde.

Toen ze eenmaal veilig bij het museum vandaan waren gekomen, waren ze plotseling omringd door vijf zwartogige schaduwdemonen die binnen een deel van de lokale wetshandhavers gastheer waren geweest door ze te bezitten.

Terwijl ze daar in de zwaailichten van de politiewagens stond, met opgeheven handen en vijf sets geweren recht op hen gericht, dacht ze zeker dat ze daar niet levend uit zouden komen. Dat was totdat Vincent één van hen het gestolen artefact had overhandigd en in ruil daarvoor een enorme koffer met geld had gekregen.

Daarna had Vincent aangeboden het geld met haar te verdelen en haar gevraagd met hem zaken te doen. Zonder na te denken over de gevolgen, had ze ingestemd met het partnerschap en had ze besloten dat ze nog meer dingen voor haar grootvader kon krijgen door Vincents banden met deze nieuwe agressieve verzamelaars te gebruiken.

Ze was opgewonden dat ze eindelijk een partner had en ze had gezien dat hij net zo stiekem kon zijn als zij. Het deed ook geen pijn dat hij supersexy was en een Brits accent had waardoor het klonk alsof hij met elke zin flirtte.

Lacey schudde haar hoofd bij haar naïeve gedachten terwijl ze haar haar met shampoo inzeepte. Ze had ingestemd met de regeling uit hebzucht en omdat hij verdomd sexy was ... haar enige twee zwakke punten.

Na een nacht en het grootste deel van de volgende dag van hot as hell, vrijblijvende seks, had Vincent haar een beetje verteld over de ondergrondse ring waartoe hij behoorde. Het had niet lang geduurd voordat ze erachter kwam dat partners met hem betekende dat ze ook partners was met een heel netwerk van krachtige demonen.

Dankzij opa had ze een idee gehad van demonen, maar dat betekende niet dat ze er ooit mee had gedanst. Hoewel de kennis van waar ze aan begon, haar nerveus had gemaakt, negeerde ze het zesde zintuig en verheugde ze zich op de opwinding die Vincent haar bood.

Die avond had hij haar meegenomen naar de meesterdemon van de ondergrondse ring ... een oude man die er honderdtien jaar oud uitzag en de naam Masters droeg, wat ze toen grappig vond.

Toen de oude demon haar uitnodiging voor de ondergrondse diefstalring koud had afgewezen en haar ter plekke probeerde te vermoorden, was ze alle gevoel voor humor kwijt. Als Vincent niet voor haar was gestapt en de kogel voor haar hoofd had opgevangen, zou ze nu dood zijn. Ze dacht dat Vincent dood was toen hij schokte en kreunde toen de kogel bij hem binnendrong en een straal bloed over haar gezicht spoot.

Dat was de eerste keer dat ze erachter kwam dat Vincent niet gedood kon worden ... wat hem ook werd aangedaan. Hij had de kogel uit zijn schouder gegraven toen hij namens haar ruzie had gemaakt met de demon met zwarte ogen, en zei dat hij al jaren een partner wilde hebben en dat hij haar had uitgekozen.

Toen hij zag dat Vincent zijn favoriete dief was, had Masters met tegenzin ingestemd, maar alleen als hij haar als één van zijn ondergeschikten kon bestempelen en hem het recht gaf haar te vermoorden als ze ooit te ver zou gaan of de groep probeerde te verlaten.

Vincent had kalm over zijn bloedende schouder naar haar gekeken en gezegd: “Dat is het, of hij laat je nooit levend de kamer verlaten. Ben je het eens met de deal?”

Haar grootvader had haar geleerd nooit een deal te sluiten met een demon, maar ze was niet dom genoeg om het oneens te zijn met degene die voor haar stond. Terwijl ze in zijn koude zwarte ogen keek, wist ze dat hij haar inderdaad zou vermoorden en haar met één adem zou vergeten.

Toen ze eenmaal het enorme landgoed van Masters hadden verlaten, had ze zich richting Vincent gekeerd en woedend aangekeken, denkend dat hij ook een demon was ... of op zijn minst een soort van half ras, en haar niet had gewaarschuwd. Ze liet de knappe eikel snel weten dat ze dankbaar was dat hij haar leven daarbinnen had gered, maar ze had een regel om niet met demonen te slapen.

Vincent had toen kalm haar schouders vastgepakt en haar gevraagd om goed te kijken naar het bloed dat zijn overhemd bevlekte… het was rood. Als hij een demon was geweest, zou het zwart zijn geweest. Toen ze eenmaal gekalmeerd was, ging hij zijn ... ongebruikelijke omstandigheden uitleggen. Hij had haar verteld dat hij in alle betekenissen van het woord volledig menselijk was, maar ergens onderweg was hij vervloekt door de engelen.

Ze wist niet zeker wat hij met engelen bedoelde, omdat hij er niet verder op in wilde gaan, maar het komt erop neer dat Vincent gewoon niet dood kon gaan. Correctie… hij kon doodgaan, maar leek nooit lang dood te blijven. Hij had zelfs zijn overhemd losgeknoopt om haar te laten zien dat de schotwond al was gestopt met bloeden en in hoog tempo genas.

Lacey leefde mee met zijn situatie toen ze hem beter had leren kennen, begreep dat hij zo lang had geleefd dat hij zich verveelde, onbevreesd, eenzaam was ... en heel boos dat hij nog leefde terwijl iedereen voor wie hij ooit had gezorgd dood was.

Zij en Vincent hadden verschillende afspraken gemaakt over hun partnerschap en vriendschap. De eerste was dat ze niet zou proberen weg te rennen, want hoewel hij niet kon sterven, was Vincent er vrij zeker van dat zij dat wel zou kunnen en zou doen als Masters haar had ingehaald. De andere afspraak was dat ze hun vrijblijvende relatie zouden voortzetten, waar ze enorm van had genoten.

Het was niet dat ze niet van hem hield ... dat deed ze. Maar het was meer als een beste vriend, wat een goede zaak was, aangezien hij beweerde het vermogen om zijn hart eeuwen geleden weg te geven, verloren te hebben. Voor hem zou verliefd worden op iemand alleen maar leiden tot hartzeer als hij zag hoe ze oud werden en stierven… hem achterlatend. Ze begreep het helemaal.

Het was tijdens haar samenwerking met Vincent dat ze een paar waarheden leerde over de grootste dief van hun tijd ... haar grootvader. Hij droeg de naam Kameleon en gaf nooit een andere naam. Hij was ook zo goed geweest in de kunst van het bedriegen dat hij nog nooit een baan had verprutst waarvoor hij was aangenomen ... en ongetwijfeld had hij in het geheim een baan aangenomen.