Aşıq Alqayıt - Dağlar

Xəbərsizəm baharımdan, qışımdan,
Müjdə gəlmir torpağımdan, daşımdan.
Şimşək çaxsın, od ələsin başımdan,
Bəlkə azam bir dumanda, çəndə mən,
Darıxmışam, qoyun gedim kəndə mən.

Zalım həsrət qanmı sağır gözümdən?
Perik düşüb, o çal-çağır gözümdən.
Düz on ildir kədər yağır gözümdən,
Köks ötürdüm, ömr eylədim ündə mən,
Darıxmışam, qoyun gedim kəndə mən.

Həyat vardı o söhbətdə, o sözdə,
Qovrulaydım o çınqıda, o közdə,
O gədikdə, o cığırda, o izdə
Bəlkə saldım bir gözəli bəndə mən,
Darıxmışam, qoyun gedim kəndə mən.

Ana Vətən, kor olaydım tüstünə,
Sən kim idin, kimlər girdi qəsdinə?
Haray deyib cəlladların üstünə,
El yerisə, dayanaram öndə mən,
Darıxmışam, qoyun gedim kəndə mən.

Ayrı düşdük neçə dostdan, qohumdan,
Dağlar, daşlar dilə gəlib ahımdan.
Buzlu bulaq niyə çıxmır yuxumdan?
Ağlayıram, sızlayıram gündə mən,
Darıxmışam, qoyun gedim kəndə mən.

Nə həzinmiş, nə kövrəkmiş bayatın,
Aman Allah, sonu buymuş həyatın?
Hörüyünü dəyişərdim Göy atın,
Yemləyərdim toyuqları hində mən,
Darıxmışam, qoyun gedim kəndə mən.

Zalım fələk saydığını sayırdı,
Ruhu candan, canı ruhdan ayırdı.
Alqayıtam, mənliyimi sıyırdı,
Görməmişəm belə dinsiz rəndə mən,
Darıxmışam, qoyun gedim kəndə mən.

Aldanıb getsəydi fıtnə-fəsada,
İnsan qovğalara, hərbə düşərdi.
Mehriban qardaşın, doğma bacının,
Biri şərqə, biri qərbə düşərdi.

Düşmən kəsilərdi qoyunla quzu,
Qılınca dönərdi dağların buzu.
Hamı tapdayardı çörəyi, duzu,
Ürəklərə neçə qəlpə düşərdi.

Alqayıt, əyməyib düzü kişilər,
Üzə söyləyibdir sözü kişilər.
Qadın olmasaydı, bəzi kişilər,
Qadın üstə müharibə düşərdi.

Təbiət soyunmaz ağ örpəyini,
Baharın nəfəsi qara dəyməsə.
Yapalaq şah olar, quzğunlar ağa,
Tərlanın caynağı sara dəyməsə.

Enişdir, yoxuşdur ömür pilləsi,
De, azmı güldürüb ağlayan kəsi?
İnsana neyləyər düşmən gülləsi,
Özündən-özünə yara dəyməsə?

Vaxtında seçməsən qohumu, yadı,
Olacaq qismətin könül fəryadı.
Alqayıt, neyləyər bəşər övladı,
Taledən bəxtinə qara dəyməsə?

Bu dünyanın baharı var, qışı var,
Bir sehirli kainatdı, mənə nə?
Dərd əlindən neçəsinin ürəkdə,
Ağrıları qatbaqatdı, mənə nə?

Yar, yar deyir, tanımayan yarını,
Xəzan döydü bağçasını, barını.
Bu dünyanın dövlətini, varını,
Kim qazandı, kimə çatdı, mənə nə?

Nə gözlədik, nələr gördük həyatda,
Daha yoxdur tənəzzülə nicat da!
Çox çalışdı ömür adlı şahmatda,
Kimlər uddu, kimlər matdı, mənə nə?

Ləkələdik ləkəsizi, kirsizi,
Böhtan atdıq, sözə qoyduq ərsizi.
Ana yurdun yaramazı, fərsizi,
El adına min daş atdı, mənə nə?

Aman Allah, elə gəldi gələcək,
Çəmənlərdə yasa batdı gül, çiçək.
Ay Alqayıt, yedək axtar, avar çək,
Dəryalarda gəmin batdı, mənə nə!

Ey dost, çiçəyinə həsrət qaldığım,
O çayır, o çəmən, düz mənimkidir.
Danışa bilmirəm, dinə bilmirəm,
Nərgizdən həyalı üz mənimkidir.

Futluyar geydirib səcdə qıldığın,
Yaxşı bax, kamandır, tardır çaldığın.
Adına bağlayıb orden aldığın,
Mahnı mənimkidir, söz mənimkidir.

Atılsa köksümdən neçə min lağım,
Yenə göyərəcək qolum, budağım.
Bircə gün oduna qızınmadığım.
Ocaq mənimkidir, köz mənimkidir.

Kimdən istəyirsən get eylə soraq,
Qanlı döyüşlərə Vətəndir yaraq.
Ulduzlar qoynunda sönməyən çıraq,
Ayda bükülməyən diz mənimkidir.

Alqayıtam, məni yaxşı dinlə sən,
Ruhuma doğmadır o çisək, o çən.
Yalçın qayalarda tarixə dönən,
Cığır mənimkidir, iz mənimkidir.

Tərəqqidən tənəzzülə gülməyin,
Dövran amansızdır yandırar sizi.
Vaxt gələr, taleyin buz dodaqları
Sükut laylasında dondurar sizi.

Namərdin atına minmək çətindir,
Qanmazın önündə dinmək çətindir.
Qalxmağa nə var ki, enmək çətindir,
Salar vəzifədən, sındırar sizi.

Alqayıt, hər kəsin öz mənliyi var,
Utanmır bəs onu tapdalayanlar?
Ay mənim sözümə gülən nadanlar,
Bu çərxi fələkdir – qandırar sizi.

Sən əhdi, ilqarı danandan bəri,
Bir qış da gətirdin qışımın üstə.
Neçə qəm donuna büründü canım,
Neçə yaş qalandı yaşımın üstə.

Görüş yerlərinə eylədim güzar,
Susdu eşqimizin şahidi çinar.
Şikayət eylədim səndən o ki, var,
Buludlar kükrədi başımın üstə.

Dedim: – Alqayıtam, mənalı baxdın,
Cismimi odlara yandırıb yaxdın.
Gönül sarayımı sən elə yıxdın,
Bircə daş qalmadı daşımın üstə.

Bir duy, düşün, kor etməyə tələsmə,
Dağlar, sənin gözlərində didəyəm.
Dərmanı tapılmaz verdiyin dərdin,
Ömrü boyu sağalmayan zədəyəm.

Toxunmaram bir taleyi yatqına,
Əlləri, qolları, dizi çatqına.
Möhtəkirə, müftəxora, satqına,
Düz deyiblər, təhlükəyəm, hədəyəm.

And-qəsəm yerimdir bu el, bu oba,
Ölərəm, sözümdən dönmərəm, toba!
Qartala qanadam, pələngə yuva,
Bal gətirən arılara pətəyəm.

Uzaq düşüb taleyimin ulduzu,
Kipriyimdə qayaların sal buzu.
İsgəndərin buynuzu var, buynuzu,
Bunu çalan, elə yayan tütəyəm.

Alqayıta nə gülürsən, a dünya,
Kimliyini düşünmürsən, a dünya?
Azmı, çoxmu sən bilirsən, a dünya.
Əlsizə əl, ətəksizə ətəyəm.

Atalar deyibdir: yetən üyüdər,
Buna inanmadım, yatılı qaldım.
Sən zalım fələkdə insafa bir bax,
Urvası unnuxda qatılı qaldım.

Qaydası bəd gəlir çarxı gərdişin,
İstərsə ox olub bağrımı deşin.
Düşdüm girdabına bu haqsız işin,
Əlləri qoynunda çatılı qaldım.