Во дворце Сената в Мадриде есть картина испанского художника XIX века Хосе Морено Карбонеро, изображающая вход Рожера де Флора в Константинополь. Репродукция и описание картины есть в следующей работе: С. Banus у Comas. Expedicion de Catalanes… P. 48.
Порфирий Успенский. Восток Христианский. Афон. III (2). СПб., 1892. С. 118.
См.: Acta Aragonehsia. Quellen zur deutschen, italienischen, franzosischen, spanischen, zur Kirchen – und Kulturgeschichte aus der diplomatischen Korrespondenz Jaymes II (1291–1327). Herausgegeben von H. Finke. Bd. II. Berlin, Leipzig, 1922. S. 741 (n. 458). В этом издании текст датирован 2 мая 1293 г. В самом документе дата, однако, стерта. Я думаю, что документ нужно отнести к началу XIV века, так как в 1293 г. каталонские дружины еще не играли никакой роли в истории Византии.
W. Miller. The Catalans at Athens. Roma, 1907. R 14; Idem. Essays on the Latin Orient. P. 129; K.M. Setton. Catalan Domination of Athens 1311–1388. Cambridge, Mass. 1948. P. 17, 187, 257.
A. Rubió у Lluch. La expedicion у dominacion de los Catalanes… P. 14–15; G. Sch-lumberger. Expedition des «Almugavares» ou routiers Catalans en Orient. Paris, 1902. P. 391–392.
См.: A. Rubió у Lluch. Atenes en temps dels Catalans // Annuari de i’Institut d'Estudis Catalans. Vol. 1.1907. P. 245–246.
Idem. Eis Castells Catalans de la Grecia Continental // Annuari de i’Institut d’Estudis Catalans. Vol. II. 1908. P. 362–425.
Idem. La Grecia Catalana des de la mort de Roger de Lluria fins a la de Prederic III de Sicilia (1370–1377) // Annuari de i’Institut d’Estudis Catalans. Vol. V. 1913–1914. P. 393. См. также его же: Une figure Athenienne de Fepoque de la domination catalane. Dimitri Rendi // Byzantion. Vol. II. 1925. P. 194.
A. Rubió у Lluch. La Grecia Catalana de la mort de Frederic III fins a la invasio navarresa (1377–1379) // Annuari de i’Institut d’Estudis Catalans. Vol. VI. 1915–1920. P. 199. См. также его же: Diplomatari de FOrient catala. Barcelona, 1948 Посмертная публикация). См. также его же: Los Catalanes en Grecia… P. 13. Список многих его трудов есть в Cambridge Medieval History. Vol. IV. P. 862. См. также в особенности: К.М. Setton. Catalan Domination… Р. 286–291.
Т.Д. Флоринский. Южные славяне и Византия во второй четверти XIV века. Вып. 2. СПб., 1882. С. 55; C. Jireček. Geschichte der Serben. Bd. I. S. 362.
Т.Д. Флоринский. Указ. соч. С. 45–46; C. Jireček. Op. cit. S. 355–355.
С.А. Chekrezi. Albania: Fast and Present. New York, 1919. P. 8.
C. Jireček. Albanen in der Vergangenheit // Osterreichische Monatsschrift fur den Orient. 1914. N. 1–2. S. 2. Перепечатано в: L. von Thalloczy. Illyrisch-albanische Forschun-gen. München, Leipzig, 1916. Bd. I. S. 66. О слове «шкипетары» см.: А.С. Chatziz. Πόθεν το έθνικόν Σκιπετάρ // Πρακτικά of the Academy of Athens. Vol. IV. 1929. P. 102–104; H. Grégoire. Byzantion. Vol. IV. 1929. P. 746–748. В современном греческом акітшєтто = итальянское schiopetto = французское escopette и означает «оружие», «вооруженные люди». Проблема решена не до конца.
C. Jireček. Ibid., S. 2; L. von Thalloczy. Ibid. Bd. I. S. 67; G. Grober. Grundriss der romanischen Philologie. Strasbourg, 1904–1906. S. 1039.
Mich. Attal. Historia, 9,18.
J.P. Fallmerayer. Geschichte der Halbinsel Morea wahrend des Mittelalters. Stuttgart, 1836. Bd. II. S. 24–27.
См.: A.E. Phillipson. Zur Ethnographie des Peloponnes // Petermans Mitteilungen. Bd. XXXVI. 1890. S. 35; Idem. Das Byzantinische Reich als Geographische Erscheinung. Leyden, 1939. S. 131; D.A. Zahythinos. Le Despotat Grec de Moree. Paris, 1932. P. 102–105.
J. Hahn. Albanesische Studien. Bd. I. Jena, 1854, S. 32 (оценка является приблизительной). См. его же. Т. 2. С. 1, где утверждается, что до половины населения Греции составляли албанцы. См. также в первом томе: Введение, с. VI; С. Chekrezi. Albania: Fast and Present. P. 25, note 1, 205; G. Finlay. A History of Greece. Vol. IV. Oxford, 1877. P. 32. Последний оценивал число албанцев в Греции в 200 000.
Т.Д. Флоринский. Южные славяне и Византия. Т. 1. С. 32–33.
См.: N. lorga. Une ville romane devenue slave: Raguse. – Bulletin de la section historique de FAcademie roumaine. Vol. XVIII, 1931. R 32—100; P. Skok. Les Origines de Raguse. – Slavia. Vol. X, 1931. P. 449–500; Краткий популярный очерк: M.A. Андреева. Dubrovnik // Revue internationale des etudes balkaniques. Vol. II. 1935. P. 125–128.
Никифор Григора называет его «великим триб алом». Под этим именем древнего фракийского племени Григора разумеет сербов.
Historia. XIV, 4. Bonn ed. Vol. II. P. 817.
Подобно Никифору Григоре, Иоанн Кантакузин в своих воспоминаниях называет сербов именем старого фракийского племени трибалов.
Ioannis Cantacuzeni Historiae. Ill, 89. Bonn ed. Vol. II. P. 551–552.
Т.Д. Флоринский. Южные славяне и Византия. Т. 2. С. 108, 111; C. Jireček. Geschichte der Serben. Bd. I. S. 386.
См.: C. Sathas. Bibliotheca graeca medii aevi. Vol. I. P. 239; Т.Д. Флоринский. Афонские акты и фотографические снимки с них в собрании Севастьянова. СПб., 1880. С. 96.
Т.Д. Флоринский. Южные славяне и Византия. Т. 2. С. 109.
Там же. С. 110.
Там же. С. 110.
Т.Д. Флоринский. Афонские акты. С. 95; Порф. Успенский. Восток Христианский. Афон. III, 2. СПб., 1892. С. 156.
Т.Д. Флоринский. Южные славяне и Византия. Т. 2. С. 126.
Читать дальше
Конец ознакомительного отрывка
Купить книгу