Ibidem: Regem etenim iura faciunt, non persona, quia nec constat sui mediocritate subdi sublimitatis honore; quae ergo honori debent honori deserviant, et quae reges adcumulant regno relinquant…
Conc. Tolet. VII, can. 1. Данные требования, разумеется, были продиктованы конкретной политической ситуацией. При иной расстановке сил среди магнатов, боровшихся за власть и земли фиска, менялась и позиция соборов по рассматриваемому вопросу. XIII Толедский собор, например, постановил амнистировать участников восстания Павла против Вамбы и вернуть им их имущество. Conc. Tolet. XIII, can. 1. Ср. Conc. Tolet. XII, can. 3. Здесь важно то, что собор предъявил королю определенные требования и стремился ограничить его власть.
Conc. Tolet. XIV, can. 12.
Подобную присягу «по обычаю» принес Вамба. Iul. Hist. rebell. с. 4: At ubi ventum est, quo sanctae unctionis susciperet signum… regio iam cultu conspicuus ante altare divinum consistens, more fidem populis reddidit. О клятве короля народу см. также F. Dаhn. Ор. cit., Bd. VI, S. 527. Разумеется, «подданные», которым присягали короли, это по существу магнаты и высшее духовенство.
Соnc. Tolet. VIII, Decretum iudicii universalis editum in nomine principis.
LVis., II, 1, 6 Recces.; см. K. Zeumer. Op. cit; NA, Bd. XXIV, SS. 49–53.
LRVis., CTh., I, 6, 7.
Lex Theudi, MGH, Leges, t. I, p. 468.
LVis., II, 1, 26 Ch.
Ibidem.
Ibidem.
LVis., II, 1, 19 Ch.; II, 2, 8 (ред. Эрвиг.).
См. К. Маркс и Ф. Энгельс. Соч., т. 19, стр. 514.
LRVis, CTh., XI, 7, 1; Сassiоd. Variae, V, 39, 13.
LRVis, CTh., VIII, 2, 1; XI, 5, 1; Сassiоd. Variae, V, 39, 14.
LVis., XII, 1, 2 Reccar.: Decernentes igitur et huius legis nostre severitatem constituentes iubemus, ut nullis indictionibus, exactionibus, operibus vel angariis comes, vicarius vel vilicus pro suius utilitatibus populos adgravare presumant nec de civitate vel de territorio annonam accipiant; quia nostra recordatur clementia, quod, dum iudices ordinamus, nostra largitate eis conpendia ministramus.
Edictum Ervigii regis de tributis relaxatis, p. 479.
LVis., II, 1, 18 Ch.: Nullus in territorium non sibi commisso vel ille, qui iudicandi potestatem nullam habet omnino commisso, quemcumque presumat per iussionem aut saionem vel distringere vel in aliquo molestius convexare…
Ibidem.
LVis., II, 1, 2 °Ch.; LVis., II, 2, 7 Ch.
См. выше, стр. 220–221.
Cont. Hisp., 53: Additur super hoc ut fertur, pressurarum eius in plerosque acervitas, quos indebite rebus in honore privavit, quos de nobili statu in servitutem sui iuris implicuit, quos tormentu subegit, quos etiam violentis iudiciis pressit.
Ibid, p. 59.
Ibid., р. 68.
Adefonsi Magni. Chronica, с. 5 (об Эгике): Gentes infra regnum tumentes perdomuit: adversus Francos inrumpentes Gallias, ter praelium egit, sed triumphum nullum cepit.
Ajbаr Machmua, C. Sanchez-Albоrnoz. La Espana musulmana, t. I, p. 35.
Ibid., р. 36.
Ibid., p. 34.
«Histoire de la conquete de lEspagne par les musulmans», trad. de la chronique dIbn el'Koutha. Paris, 1857, р. 10.