Вадим Грушевский - Исландские сказки / Íslensk ævintýri

Síðan var haldinn rannsóknarréttur yfir systrum drottningar; kom þá upp hið sanna. Var þeim þá kastað inn til sama ljónsins sem reif þær og tætti í sundur.

Drottningin komst nú í tign sína aftur(королева теперь = тогда вернулась в свой чин) ; dóttirin átti þann mikla konungsson(дочь вышла замуж за того видного принца) sem með systkinunum fór til borgarinnar(который вместе с братьями поехал в город) og settist að ríkjum eftir föður sinn(и сел править после своего отца) . Vilhjálmur giftist(Вилхьяулм женился) og tók við ríki eftir föður sinn látinn(и стал править : «взялся за правление» после смерти отца) , en Sigurður giftist konungsdóttir úr öðru ríki(а Сигурд женился на королевне из другого королевства) og komst þar að eftir föður hennar(и стал править после её отца) . Lifðu síðan öll í lukku og velgengni(жили потом все в счастье и богатстве; lukka – счастье; velgengni – процветание; успех ).

Drottningin komst nú í tign sína aftur; dóttirin átti þann mikla konungsson sem með systkinunum fór til borgarinnar og settist að ríkjum eftir föður sinn. Vilhjálmur giftist og tók við ríki eftir föður sinn látinn, en Sigurður giftist konungsdóttir úr öðru ríki og komst þar að eftir föður hennar. Lifðu síðan öll í lukku og velgengni.

[4]

Einu sinni var kóngur og drottning í ríki sínu(жили-были король с королевой в своём королевстве) ; þau áttu einn son og eina dóttur(у них были сын и дочь) . Dóttir þeirra var væn stúlka(дочь их была красивой девушкой; vænn – подающий надежды; красивый; милый ) og vel að sér(и умной; vera vel að sér í e-u – быть компетентным в чём-л. ) , en sonur þeirra var illur í skapi(а сын их был недоброго нрава; vera illur í skapi – обладать плохим характером; skap – характер; нрав; склад ) og hinn mesti óþokki(и /самым/ большим негодяем; óþokki – неприязнь; натянутые отношения; подлец; скряга ).

Einu sinni var kóngur og drottning í ríki sínu; þau áttu einn son og eina dóttur. Dóttir þeirra var væn stúlka og vel að sér, en sonur þeirra var illur í skapi og hinn mesti óþokki.

Nú liðu tímar(вот прошло время) og fer konungur að eldast(и постарел король; eldast – стареть ) , en syni hans leiðist(но сыну его было не по нутру; leiða/st/ – доставлять неприятности; досаждать; надоедать ) hvað hann lifir lengi(что его отец долго живёт) og loksins tekur hann það fyrir(и наконец доходит до того; loksins – наконец; taka e-ð fyrir – заняться чем-л. ) að hann drepur foreldra sína og systur sína(что он убивает своих родителей и сестру) . Kóngssonur fær nú ríkið eftir föður sinn(королевич получает тогда королевство в наследство: «после своего отца») og vill kvongast(и хочет жениться) , en það gengur honum illa(но это ему не удаётся: «идёт плохо») sökum orðstírs þess(из-за той молвы; sökum – из-за; orðstír – слава; репутация ) er af honum fór(которая о нём шла) . Þó fer svo á endanum(всё же наконец так происходит; á endanum – наконец; endi – конец ) að hann fær sér konu(что он женится: «получает себе жену») þegar langur tími er frá liðinn(про прошествии долгого времени) . Um samfarir þeirra er ekki getið annað(об их супружестве другого не известно; samfarir – сношение; супружеская жизнь ) en það að þau áttu dóttur eina barna(кроме того, что у них была единственная дочь) sem Ingibjörg er nefnd(которую звали Ингибьёрг) ; hún var afbragð annara kvenna fyrir sakir fríðleiks og fegurðar(она превосходила других женщин по красоте; afbragð – превосходное; прекрасное; fríðleiki – красота; fegurð – красота ).

Nú liðu tímar og fer konungur að eldast, en syni hans leiðist hvað hann lifir lengi og loksins tekur hann það fyrir að hann drepur foreldra sína og systur sína. Kóngssonur fær nú ríkið eftir föður sinn og vill kvongast, en það gengur honum illa sökum orðstírs þess er af honum fór. Þó fer svo á endanum að hann fær sér konu þegar langur tími er frá liðinn. Um samfarir þeirra er ekki getið annað en það að þau áttu dóttur eina barna sem Ingibjörg er nefnd; hún var afbragð annara kvenna fyrir sakir fríðleiks og fegurðar.

Svo er frá sagt(потом так рассказывают) að móðir hennar leggst eitt sinn mjög veik(что её мать тяжело заболела: «слегла однажды очень больной») . Þá kallar hún Ingibjörgu dóttur sína fyrir sig(тогда призвала она к себе Ингибьёрг, дочь свою) og mælti(и сказала) : „Svo segir mér hugur um(так подсказывает мне чутьё; hugur – ум; мысль; мнение ) að ég muni nú deyja(что я вот-вот умру) . Ekkert get ég hjálpað þér(и не смогу я тебе помочь) þó ég vildi(как бы я ни хотела) , en hér er lindi(но вот пояс) sem þú skalt jafnan hafa yfir um þig(который ты должна всегда повязывать: «иметь на себе») , og meðan þú hefur hann(и пока он на тебе) mun þig ekki mat bresta(не будет тебе недоставать еды; bresta – недоставать, не хватать ) . Hér er einnig tík(вот также собачка; tík – сука ) sem ég gef þér(которую я даю тебе) því þegar ég er dauð(потому что когда я умру) mun faðir þinn vilja sofa hjá þér(захочет твой отец спать с тобой) og mun hann þá hafa á þér taug(и опутает он тебя верёвкой; taug – канат; верёвка ) og skaltu þá hafa einhver ráð að koma tíkinni í taugina(и придётся тебе найти способ связать верёвкой собачку) , en forða sjálfri þér(а самой освободиться; forða sér – спасаться; sjálfur – сам ) .“