Таёжный Волк - ՄԱԶԱԼՈՒ ԲԱՆԵՐ. Армянские байки

– Լավ, հլը թարգեք! – Նրանց հանգստացրեց Համոն…

– Արա, էն ինչ ձեներ են լսվում? – Հարցրեց Ջիվոն` իր շուրջը նայելով…

Շմավոնն արագորեն անջատեց լույսը, և բոլորը մի պահ լռեցին…

– Ախ դու, սրիկա… – Լռությունն առաջինը խախտեց Ջիվոն` սեղանի տակ նկատելով Պստոյին, ով մի քանի ֆստղ էր գտել ու չռթում էր…

– Մենակ-մենակ էլի… Էղավ, էղավ, ձեզ էլ իմացանք… – Կատակեց Գռնոն:

Բոլորը բացեցին բերաններն ու սկսեցին քրքջալ, բացի Վզգոյից ու Վաղոյից, ովքեր իրար էին նայում չար հայացքներով… Շուտով բոլորի կողմից սիրված Պստոն թառեց իր նախկին տեղը, Շմավոնը լույսը վառեց, և ժողովը շարունակվեց…

Դիմելով Վաղոյին` Համոն հարցրեց.

– Եթե դու չես արել էդ ամենը, բա էրեկ ուր էիր իրիկվա յաները, ինչով էիր զբաղված, ու քեզ տեսնող էղելա?

– Բախչում մենակ քնած էի… Դժվար թե ինչ-որ մեկը տեսած լինի, – պատասխանեց Վաղոն:

– Փաստորեն ստացվումա, որ Վզգոն մուտիտա անում? – Հարցրեց Ջիվոն:

– Փաստորեն, – պատասխանեց Վաղոն` հայացք նետելով Վզգոյի վրա:

Վերջինս այդ խոսքերից հետո հազիվ իրեն զսպեց, որ վեր չկենա ու մի հատ մռթին չբզի…

– Վզգո, կարողա ուրիշին ես բռնել պադվալում, գլխներիս խաբար չկա? – Հարցրեց Մստոն, ապա ավելացրեց, – դե իրիկուն էր, պադվալ տեղ. ասում եմ, կարողա և չես ջոգել…

– Չէ, հաստատ Վաղոն էր, հաստատ, – ինքնավստահ պատասխան լսվեց Վզգոյի շուրթերից:

– Կամ էլ կարողա Վաղոն մկան դեղա կերել, կայֆի տակ չի ջոգել, ինչա անում, հիմա էլ չի հիշում, – ծաղրանքով արտահայտվեց Անդրանիկը:

– Անդրանիկ, ռեխդ փակի, Անդրանիկ! – Նրան սաստեց Համոն:

– Վզգո, բա դու ուրիշ ապացույց չունես, որ Վաղոնա արել? – Հարցրեց Սմբոն:

– Ունեմ: Վիզս վերջում ճանկռեց էդ համբալն ու ճողոպրեց յեսիմ ուր, – պատասխանեց Վզգոն` ցույց տալով իր վերքը:

– Էդ Վաղոնա արել? – Կասկածանքով հարցրեց Ջիվոն, ապա ևս մեկ հարց ուղղեց նրան, – գիտես, չէ, մեզ խաբողն ինչա?

– Ասում եմ, Վաղոնա արել, – ձայնը բարձրացրեց Վզգոն` իր պոչով հարվածելով սեղանին:

– Արա, գլխներիս ուրիշ քյալակ կարայիք բերեիք?! – Չգիտես, թե ում էր ուղղված զայրույթով լեցուն այս հռետորական հարցը, որը տրվեց Սեթոյի կողմից և մնաց անպատասխան…

– Արա, դե սենց էլ անորոշ վիճակ կըլնի, որ էսա?! – Ասաց Պստոն իր հերթին…

Համոն հայտարարեց ընդմիջում, որից հետո հարց ուղղեց բոլորին.

– Հիմա ինչ եք ասում, հարգարժան մկներ, պատժենք Վաղոյին թե ոնց?

– Բա էլ ոնց? Էդ կերածը չպըտի մարսի, – վստահ կերպով արտահայտվեց Վռամը:

– Ջիվո, դու ինչ կասես?

– Ես չէի շտապի, պատիժը հա էլ կա… Ուր պիտի փախնի? Գետնի տակից էլ կգտնենք, եթե ինքնա, – պատասխանեց Ջիվոն:

Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.