Amy Blankenship - Besmet Bloed ( Door Bloed Gebonden Series Boek 7)

“Omdat, ik denk niet dat je vriend Zachary heel blij zal zijn als hij wakker wordt en ontdekt dat hij je heeft geschaad met zijn feniksvuur. Hij sterft niet … hij doet zichzelf herleven. En van de blikken ervan, gaat hij al zijn kracht met zich meebrengen wanneer hij ontwaakt."

Angelica keerde de barrière de rug toe omdat ze het griezelige beeld van Zachary niet wilde zien branden. Ze wilde zich veilig voelen, sloeg haar armen om Syn's middel en verborg haar gezicht tegen zijn warme borst.

Syn sloeg zijn armen om haar heen en gaf haar de troost die ze stilletjes zocht. Hij staarde naar Zachary en vroeg zich stilletjes af wat haar in dit leven zou zijn overkomen als hij haar niet had gevonden. Zou haar vriendschap met Zachary zijn uitgegroeid tot iets intiemers?

Hij trok zijn armen om haar heen, begroef zijn gezicht in haar donkere haar en besloot er niet langer bij stil te staan. Ze hield heel veel van de feniks en daarvoor was hij op zijn minst dankbaar … maar het was tijd voor zijn vriendin om zich te herinneren wat ware liefde werkelijk was.

Damon sloeg zijn armen over zijn borst en leunde achterover tegen de materiaalschuur die de verzorgers van de begraafplaats gebruikten. Dit gebied ontbrak aan jagers omdat het zich in de uiterste hoek van het enorme kerkhof bevond en tamelijk afgelegen was. Het leek ook een toevluchtsoord te zijn voor veel Spinnan die zo lang hadden overleefd, bijna alsof ze zich probeerden te hergroeperen en zich te verbergen.

Hij had beloofd om Alicia te laten oefenen met vechten en al met al … dit was een uitstekende plek voor haar om het te doen … zolang hij daar was als scheidsrechter. Deze Spinnan waren zwak in vergelijking met de meeste dingen die nu door de stad renden, maar hij stond Alicia toch toe om er één tegelijk te bestrijden.

Elke keer dat een dappere Spinnan zou proberen haar te pakken, verbrijzelde hij ze voordat ze dichtbij genoeg kwamen om haar af te leiden van degene met wie ze aan het vechten was. Het vernietigen van de monsters die bij Alicia kwamen gaf hem een gevoel van voldoening en Damon genoot er zelf van. Ze was niet slecht … voor een beginner.

Hij had ook een drastische daling van de wezens sinds de explosie een paar uur geleden opgemerkt en concludeerde dat iemand het nest had gevonden en vernietigd. Persoonlijk zou hij het niet erg vinden om een blik te werpen op de demon die deze griezelige beestjes had voortgebracht, maar hij haalde zijn schouders op. Het was waarschijnlijk net zo lelijk als deze dingen waren.

Hij hoorde voetstappen en het geluid van stemmen die uit de boomgrens kwamen langs de korte heuvel waarop hij stond, Damon stapte de hoek om en ging op onderzoek uit. Deze rand van het kerkhof was bezaaid met hoge, statige dennen die het scheidde van een buitenwijk.

Omdat hij zo dicht bij huizen stond, was Damon nieuwsgierig waarom niemand 's nachts iets had gehoord en het kwam onderzoeken. Er waren een paar keer dat hij dacht dat hij de glans van een barrière rondom het pand had gezien, maar het als onderdeel van zijn verbeelding had afgedaan. Als er een barrière was opgezet, waren de demon-jagers misschien niet zo nutteloos als hij had aangenomen.

Hij was bijna bij de boomgrens toen twee mannen eruit kwamen, maar ze stopten toen ze hem zagen. Toen hij de witte contouren van een constructie door de bomen zag, vatte hij samen dat het hoofdgebouw van het onderhoud waarschijnlijk aan de andere kant van de bomen lag en dat deze mannen net waren komen opdagen voor hun werk.

Deze jongens konden geen van de hoofdwegen hebben gebruikt om er te komen … ze waren geblokkeerd. Voeg daarbij het feit dat Damon geen van de naderende automotoren had gehoord dus de mannen woonden op loopafstand van deze begraafplaats.

“Goedemorgen,” zei Damon, de afstand tussen hen verkleinde zodat hij ze onder zijn slavernij kon zetten.

De twee mannen fronsten naar hem. Er waren de afgelopen dagen veel vreemde dingen gaande op het kerkhof en het maakte ze achterdochtig voor iemand die op problemen leek … en de man die erop liep paste bij die beschrijving.

Degene met een witte tanktop onder zijn losgeknoopte uniformhemd sprak op een gezaghebbende manier. "Kunnen we je helpen? Bezoekers horen niet in de buurt van de apparatuur rond te hangen.”

Damon knikte en richtte zijn trillende, amethist kleurige ogen op hen, bijna grijnzend toen hun gezichtsuitdrukkingen zachter werden. "Eigenlijk ben ik hier om je te helpen door je te laten weten dat je je werk voor vandaag al hebt voltooid. Je werkgever zei om terug te gaan naar de onderhoudsloods en te ontspannen tot je dienst voorbij is. Je herinnert je niet dat je me zag en als iemand het vraagt … heb je de hele dag hard gewerkt.”

De tweede arbeider met zijn uniform overhemd dichtgeknoopt en er professioneler uitzag keek naar zijn collega. "Het is tijd om die tv uit te proberen die je in de schuur hebt aangesloten."

"Ja, laten we Jerry Springer gaan kijken," zei werknemer nummer twee in trance.

Damon grijnsde en wachtte tot ze helemaal uit het zicht waren. Toen de mensen eenmaal verdwenen waren, draaide hij zich om en begon de heuvel weer op te lopen toen hij zag dat er een indrukwekkende berg aarde in de lucht vloog. Toen hij terugkwam op de top van de heuvel om de voortgang van Alicia te controleren, verdonkerde hij zijn gezichtsuitdrukking.

Ze vocht nu niet één … maar drie Skitters tegelijk en het leek erop dat ze er moeite mee had. Een diep gegrom ratelde in zijn borst toen één van hen Alicia op de grond sloeg met een bot brekend geluid.

Alicia lag daar te staren vanwaar ze was gegooid. Alles ging goed tot Spinnan nummer twee en drie besloten om op te komen en een team te vormen. Damon had haar geholpen en toen de andere twee direct iets overkwam, had ze om hem heen gekeken.

Ze zag hem nergens, ze had tegelijkertijd een beetje geluk en frustratie gevoeld. Geluk omdat ze dacht dat hij het haar toestond om het uit te vechten … en frustratie dat hij er niet was om getuige te zijn van haar gevecht met alle drie ezels. Ze tilde haar hoofd van de grond en stond op het punt zichzelf omhoog te duwen toen de Spinnan plotseling bevroor. Ze stonden daar een seconde voordat ze abrupt verpletterden als glas.

Alicia bedekte haar gezicht met haar armen om te voorkomen dat ze door het puin werd geraakt. Gelukkig werden alle stukjes en beetjes naar buiten en van haar weggeblazen. Toen ze haar armen liet zakken, merkte ze Damon op, gehurkt en net zo kwaad als altijd. Ze kromp ineen toen hij plotseling zijn hand uitstak om haar te helpen.

"Verdomme Damon, ik had ze kunnen pakken als je me een kans had gegeven," zei ze terwijl ze zijn hand vasthield.

Damon trok haar voorzichtig overeind en ze vloog tegen zijn borst. Alicia stond op het punt te protesteren toen ze de strakheid van zijn kaak en de hardheid in zijn amethist kleurige ogen zag. Haar humeur verdween toen ze zich realiseerde dat ze hem onbedoeld bang had gemaakt.

“De regel is één monster tegelijk,” gromde Damon, zich opmakend voor een argument dat hij van plan was te winnen. Hij was verrast toen Alicia haar hand achter zijn hoofd wikkelde en haar vingers door zijn haar liet gaan voordat zij hem naar beneden trok voor een waanzinnige kus.

Toen ze eindelijk van elkaar weggingen, gromde Damon weer en duwde Alicia terug tegen de zijkant van de schuur waar hij eerder tegen had geleund. Het grommen zou voor de meesten dreigend klinken, maar voor Alicia was het sexy als de hel.

“Dat mag je niet doen,” instrueerde Damon zachtjes.

Alicia keek naar hem op met schijnbare onschuld in haar ogen. "Niet toegestaan om wat te doen?"

Damon streek met zijn wang tegen de hare, zijn lippen raakten nauwelijks haar huid voordat ze in de buurt van de huid van haar oor zweefden. "Je mag me niet afleiden."