David Weber - W rękach wroga

— Wydostaliśmy się z Tepesa i dotarliśmy niezauważeni na planetę — oznajmiła. — Na okręcie było ze dwa-trzy tysiące wrogów, uzbrojonych i dysponujących kombinacjami do drzwi naszych cel. A mimo to wydostaliśmy się i uzbroiliśmy. Teraz mamy więcej niż wtedy, prawda?

I tak długo patrzyła w oczy McKeona, aż ten przytaknął ruchem głowy. Honor potoczyła wzrokiem po zebranych, czując ich emocje, choć były tak wymieszane, że nie potrafiłaby każdej z nich nazwać. Nie musiała, sama bowiem czuła to samo. Nie zdawała sobie tylko dotąd sprawy, że ich zdecydowanie, wola walki i nieugiętość tak dalece koncentrowały się na niej. Ani też że była dla nich żywym symbolem zwycięstwa. W sumie nie miało to znaczenia, bo ich nastawienie było niczym postawa armii rzucającej o świcie wyzwanie samym bogom. I bez znaczenia było to, że ma dwudziestu ludzi i dwa promy na planecie oddalonej o półtora wieku świetlnego od najbliższego przyjaznego terytorium. Równie mało istotne było, że garnizon będzie robił wszystko, co tylko będzie mógł, by ich powstrzymać i zniszczyć, kiedy tylko dowie się o ich obecności.

Nic nie miało znaczenia po tym, czego już dokonali.

— Jeżeli ktoś tu ma przewagę, to na pewno nie oni — oznajmiła miękko swoim przyjaciołom lady Honor Harrington. — Biedacy nie mają żadnych szans.