Корней Чуковский: Для дзяцей

Я - вялікі Умывальнік,
Я - вядомы Мыйдадзір,
Умывальнікаў Начальнік
І вяхотак Камандзір!

Варта тупнуць мне нагою,
Варта толькі мне гукнуць,
Дык сюды усёй гурбою
Умывальнікі ўбягуць
І цябе тут з галавою
У балею акунуць!»

Стукнуў ён у медны таз
І гукнуў: «Кара-барас!»

І адразу шчоткі, шчоткі
Затрашчалі, як трашчоткі,
І давай мяне мыць,
Прыгаворваючы:

«Мыем, мыем мы мурзілу,
Мыем, мыем камінара:
Ваксу, сажу і чарніла
Адмываем чыста з твару!
Будзе, будзе камінар
Аж блішчэць, як самавар!»

Тут падскочыла і мыла,
Уплялося ў валасах,
Вочы пенаю закрыла
І кусае, як асва.

Ад вяхоткі ашалелай
Я памчаўся, покуль цэлы,
А яна за мной, за мной
Па Садовай, па Сянной.

Я па вуліцы да саду,
А яна за мною ззаду
Усё імчыцца ды імчыцца
І кусае, як ваўчыца.

Аж насустрач мой харошы,
Мой любімы Кракадзіл.
Ён з Татошам і Какошай
Па прысадах тут хадзіў.

І вяхотку праглынуў -
Нават вокам не міргнуў.

А пасля як зараве
на мяне,
Як затупае нагамі
на мяне:
«Лепш вярніся ты дахаты, -
кажа ён, -
Ды памый свой твар мурзаты, -
кажа ён, -
Бо, калі я налячу, -
кажа ён, -
Дык, як муху, растапчу!» -
кажа ён.

Тут я куляю памчаўся дамоў,
І прыбег я да Умывальніка зноў.

Мылам, мылам,
Мылам, мылам
Мыліць твар я свой пачаў,
Змыў і сажу, і чарніла,
І, як снег, бялюткі стаў.

І штаны мае тым часам
Скок у рукі мне адразу,
А за імі піражок
Кажа: «З'еш мяне, браток!»
А за ім і бутэрброд:
Прыляцеў - ды проста ў рот!

Тут і кніжкі прыскакалі,
І алоўкі у пенале
Заспявалі ад душы:
«Вось цяпер - чытай, пішы!»

Сам вялікі Умывальнік,
Найслаўнейшы Мыйдадзір,
Умывальнікаў Начальнік
І вяхотак Камандзір,
Навакол мяне танцуе,
У шчаку мяне цалуе,
На калені пасадзіў:

«Вось цяпер цябе люблю я,
Вось цяпер цябе хвалю я!
Бо нарэшце ты, мурзіла,
Мыйдадзіру дагадзіў».

Раніцою і увечар
Трэба чыста мыцца нам,
А мурзілам скажам гэтак:
«Сорам вам!
Сорам вам!»

Няхай жыве мыла духмянае,
І ручнікі ільняныя,
І грэбні густыя,
І шчоткі зубныя!

Дык будзем жа мыцца, купацца,
Плаваць, ныраць і куляцца
У ночвах, балеі, у ванне,
У лазні, ў рацэ, ў акіяне, -

Усюды няхай пагалоска ідзе:
- Вечная слава вадзе!

У мяне зазваніў тэлефон.
- Алё! Хто гаворыць?
- Слон.
- Хто? Галасней! Не чую!
- Слон! Ад вярблюда званю я.
- А што вам трэба? Параду?
- Не! Я прашу шакаладу!
- Для каго?
- Для сына майго.
- А ці многа прыслаць?
- Пакуль што пудоў пяць
Ці шэсць папрашу прывезці,
Болей яму не з'есці,
Ён у мяне маленькі.
А затым з усіх сіл кракадзіл
Пазваніў і праз плач папрасіў:
- Мой любы, харошы,
Прышлі нам галёшы -
І жонцы, і мне, Татошу.
- Чакай, дружа слаўны,
Здаецца ж, нядаўна
Табе я ўжо выслаў
Дзве пары галёш?
- Ах, тыя галёшы
Адразу мы з'елі,
Мы есці хацелі,
Мы з'елі б іх кош!
А зараз чакаем,
Чакаем і верым,
Што ты нам прышлеш
Для цудоўнай вячэры
Дзесятачак новых галёш!
А пасля - дзын-дзын-дзын - зайчаняткі:
- Ці не можна прыслаць нам пальчаткі?
А затым - дзінь-дзі-лень - і мартышкі:
- Калі ласка, прышліце нам кніжкі!
А затым пазваніў мядзведзь
Ды як стаў і раўці, і мычэць!
- Пачакайце, мядзведзь, не мычыце,
Што вам трэба - вы проста скажыце!
Але ён усё «му» ды «му»,
А чаго і чаму -
Ясна толькі яму.
- Калі ласка, павесьце трубку!
А затым пазванілі чаплі:
- Будзьце ласкавы, вышліце каплі:
Мы жабамі сёння аб'еліся,
І ў нас жываты разбалеліся!
А затым пазваніла свіння:
- Прышліце сюды салаўя.
Мы сонечным днём з салаўём
Дзівосную песню спяём.
- Не! Не! Салавей не пяе для свіней!
Ужо лепей пакліч ты варону!
- О, ратуйце маржа! -
Ад мядзведзя ізноў званок.
- Ён вожыка марскога праглынуў незнарок!
І, нібы авадзень, цэлы дзень:
Дзінь-дзі-лень, дзінь-дзі-лень,
Дзінь-дзі-лень!
То пазвоніць цюлень, то алень.
А нядаўна дзве газелі
Пазванілі і запелі:
- Ах, няўжо, няўжо згарэлі
Усе на свеце каруселі?
- Схамяніцеся, газелі!
Не згарэлі каруселі,
І арэлі ўсе ўцалелі.
Вы б, газелі, не дудзелі,
А прыскочылі ў нядзелю
І паселі, дзе хацелі
На арэлі-каруселі!
Ды не слухалі газелі,
А яшчэ гучней дудзелі:
- Ах, няўжо, няўжо згарэлі
Каруселі і арэлі?
Што за дзіўныя газелі?
Ну, а ўчора самым раннем
Кенгуру з сваім вітаннем:
- Алё! Вітаю шчыра Мыйдадзіра!
Я раззлаваўся ды - як закрычу:
- Я не Мыйдадзір і Мыйдадзірам быць не хачу!
- А дзе ж Мыйдадзір?
- Не магу вам сказаць...
Пазваніце па нумары сто дваццаць пяць...
Я тры ночы не спаў,
Ледзь ад стомы не ўпаў.
Мне б заснуць, адпачнуць...
Але толькі я лёг - званок!
- Хто такі?
- Насарог!
- Што вам трэба? Чаму сярод ночы сюды?
- Мілы доктар! Бяда! Выручайце з бяды!
Ратуйце! Хутчэй!
- Каго?
- Бегемота!
Наш бегемот праваліўся ў балота...
- Праваліўся ў балота?
- Так!
Праваліўся бядак!
- О, доктар, прыйдзіце па ўласнай ахвоце,
А інакш ён загіне ў балоце,
Хутчэй, бо от-от памрэ бегемот!!!
- Добра! Бягу! Бягу!
Калі змагу, памагу!