Григорий Остер - Бязглуздыя парады

Нядаўна навукоўцы вынайшлі,
што на сьвеце ёсьць неслухмяныя дзеці.
Яны ўсё робяць наадварот.
Ім кажуць:
«Трэба мыцца» -
яны ня мыюцца.
Іх вучаць:
«Трэба вітацца» -
яны адразу ж пачынаюць не вітацца.
Навукоўцы прыдумалі, што такім дзецям
трэба даваць ня добрыя,
а бязглуздыя парады.
Яны ўсё зробяць наадварот,
і атрымаецца якраз правільна.

Калі раптам ты згубіўся,
Помні, дружа, што цябе
Адвядуць дамоў адразу,
Калі адрас назавеш.
Будзь хітрэйшы й разумнейшы,
Ўсім кажы: «Мой родны дом
Каля пальмы зь дзікай малпай
На Гавайскіх астравах».
Памятай: калі згубіўся
Ўсіх старайся надурыць,
Каб не змарнаваць магчымасьць
За мяжою пабываць.

Нічога і ніколі ты
Рукамі не чапай.
Ня ўблытвайся абы-куды
І ні ўва што ня лезь.
Убок ціхенька адыдзі,
Стань моўчкі у кутку
І гэтак нерухома стой
Да старасьці сваёй.

Хто ня скочыў аніразу
З парасонам праз вакно,
Той парашутыстам спрытным
Ў нас ня лічыцца пакуль.
Над натоўпам ўсхваляваным
Яму птушкай не лунаць,
І з нагой забінтаванай
У бальніцы не ляжаць.

Калі ўсёй сям'ёй купацца
Вы на возера пайшлі,
Не чапай мамулю з татам -
Хай на сонейку ляжаць.
Не крычы: «Дапамажыце!»,
Хай хвілінку адпачнуць.
Не турбуючы нікога,
Пастарайся патануць.

Лепшага няма занятку
Як у носе калупаць,
Бо надзвычай ўсім цікава,
Што там ёсьцека ў наздры.
А каму глядзець агідна,
Той няхай і не глядзіць -
Да яго мы ў нос ня лезем,
Не чапляецца няхай!

Калі мама вас засьпела
За ўлюбёнай вашай справай,
Ну хаця б за маляваньнем
Ў калідоры на шпалерах,
Растлумачце ёй, што гэта -
Ваш сюрпрыз на Дзень жаночы.
Называецца карціна:
«Мілай мамачкі партрэт».

Не чапай чужыя рэчы
Калі побач ёсьць чужыя.
Хай яны заплюшчаць вочы
Ці сыйдуць на пяць хвілін.
А сваіх чаго баяцца!
Пра сваіх свае ня скажуць.
Хай глядзяць. Хапай чужое -
Да сваіх яго цягні!

Ты пытаньнямі дурнымі
Галавы не забівай,
Бо тады яшчэ дурнейшы
Знойдзецца на іх адказ.
А калі дурных пытаньняў
Назьбіралася зашмат,
Лепш зьвяртайся да дарослых -
Ў іх няхай мазгі трашчаць.

Рэгулярна хадзіце
Ў тэатральны буфет.
Там пірозівы з крэмам,
Газіроўка-вада.
На талерках, як дровы,
Шакалядкі ляжаць,
І праз трубачку можна
Піць малочны кактэль.
Вы квіткоў не купляйце
На балкон ці ў партэр,
Папрасіце квіточак
Ў тэатральны буфет.
І прыйшоўшы дадому,
Прынясеце з сабой
Вы пад сэрцам дрыготкім
Ў жываце бутэрброд.

Калі дзяўчынка ты - трывай
Падножкі ды штуршкі.
І коскі падстаўляй усім,
Хто хоча таргануць.
Затое ты праз колькі год
Пакажаш дулю ім
І скажаш: «Фігушкі, за вас
Я замуж не пайду!»

Калі ты зь сябрамі разам
Выйшаў падурэць на двор,
Апрануўшы зранку новы
І прыгожы палітон,
То ня варта поўзаць ў брудзе
І качацца па зямлі,
Лазіць цераз агароджу
І чапляцца за цьвікі.
Каб ня бэсьціць і ня брудзіць
Свой прыгожы палітон,
Трэба, каб ён стаў старэнькім.
Гэта робіцца вось так:
Добра выпэцкайся ў брудзе,
Пакачайся па зямлі,
Пералезь праз агароджу,
Зачапіўшыся за цьвік.
Зробіцца старым і брудным
Твой прыгожы палітон,
І цяпер зусім спакойна
Можаш на дварэ дурэць:
Сьмела боўтайся у брудзе
І качайся па зямлі
Пералазь праз агароджу
І чапляйся за цьвікі.

Калі вырашыў па хаце
Ты на ровары пагойсаць,
А табе насустрач з ванны
Выйшаў тата пагуляць.
Ў кухню ты не паварочвай -
Ў кухні цьвердая лядоўня.
Тармазі у тату сьмела.
Ён даруе. Мяккі ён.

Ты гісторыю краіны
Сваёй роднай не вучы.
Ну каму, скажы, цікава,
Што даўным-даўно было?
Бо гісторыю самому
Можна лёгка прыдумляць
І расказваць потым байкі
Невукам такім, як сам:
«Жыў-быў ў Піцеры Скарына
І газэты друкаваў».

У жыцьці галоўнай справай
Можа стаць любая дробязь,
Трэба толькі цьвёрда верыць,
Што важнейшых спраў няма.
І тады не перашкодзяць
Вам ні холад, ні сьпякота,
У вялікім захапленьні
Розную рабіць лухту.