Дэшил Хэммет: Справа Гейтвудаў (на белорусском языке)

Наш план не вылучаўся асаблiвай хiтрасцю, бо за час, якi быў у нас, лепшага i не прыдумаеш; галоўнае, не спалохаць таго, хто прыйдзе па грошы. З тэлефоннай размовы дачкi з бацькам вынiкала, што выкрадальнiкi людзi адчайна смелыя, i, пакуль яна заставалася ў iх, нам нельга рызыкаваць, ганяючыся за iмi адкрыта.

Ледзь мы паспелi дамовiцца, як Гейтвуд выйшаў з дому i, засунуўшы рукi ў кiшэнi палiто, пайшоў па вулiцы.

Наперадзе, ледзь бачны, iшоў, пахiстваючыся i мармычучы нешта сабе пад нос, Ласк. Больш на вулiцы нiкога не было. Давялося адпусцiць Гейтвуда на некалькi кварталаў наперад: iнакш я рызыкаваў сутыкнуцца нос у нос з тым, хто прыйдзе па грошы. Адзiн палiцэйскi iшоў следам за мной па другiм баку вулiцы, адстаўшы на паўквартала.

Праз два кварталы мы сустрэлi дзябёлага чалавека ў кацялку. Ён мiнуў Гейтвуда, мяне i знiк за рогам вулiцы.

Прайшлi яшчэ тры кварталы.

Вялiкi чорны аўтамабiль з апушчанымi шторкамi абагнуў нас i паiмчаўся прэч. Магчыма, выкрадальнiкi прынюхвалiся. Не вымаючы рук з кiшэняў плашча, я надрапаў яго нумар у блакноце.

Яшчэ тры кварталы засталiся ззаду.

Нам сустрэўся палiцэйскi, якi, вiдавочна, i не падазраваў, што робiцца ў яго пад носам, а пасля праехала таксi з адным пасажырам. Нумар таксi я запiсаў таксама. На ўсякi выпадак.

Яшчэ чатыры кварталы перада мной маячыў толькi Гейтвуд - Ласка я ўжо не бачыў.

Раптам прама перад носам Гейтвуда з пад'езда выйшаў мужчына i, спынiўшыся на тратуары, пачаў некаму крычаць, каб адчынiлi дзверы.

Мы iшлi далей.

Невядома адкуль на тратуары, за пяцьдзесят футаў ад Гейтвуда з'явiлася жанчына, якая прыцiскала да твару насавую хустачку. Хустачка ўпала на брук.

Гейтвуд спынiўся як укапаны. Я бачыў, як тарганулася яго правая рука, якою ён, вiдавочна, сцiскаў у кiшэнi пiсталет.

Напэўна, не менш як паўхвiлiны ён стаяў не варушачыся. Потым паволi дастаў левую руку з кiшэнi, i прама перад iм на тратуар упаў скрутак з грашыма. Ён рэзка павярнуўся i пайшоў назад.

Жанчына падняла насавую хустачку. потым падбегла да скрутка i, схапiўшы яго, кiнулася да блiжэйшага завулка - на шчасце, ён быў за два крокi адгэтуль. Высокая i сутулая, яна з ног да галавы была апранута ў чорнае.

Праз некалькi хвiлiн яна знiкла ў цёмным завулку. Пакуль Гейтвуд i жанчына стаялi насупраць, мне давялося запаволiць крок, i цяпер я быў далекавата ад таго месца. Як толькi жанчына знiкла з вачэй, я стрымгалоў кiнуўся ў пагоню.

Калi я дабег да вугла, у завулку нiкога не было.

Гэты завулак злучаў Клей-стрыт з паралельнай вулiцай, але я ведаў, што жанчына не магла дабегчы ў другi канец за той час, пакуль я iмчаўся да яго. Зараз я, вядома, растаўсцеў, але квартал-другi яшчэ магу прабегчы з добрым iмпэтам. З абодвух бакоў нема i загадкава на мяне глядзелi дзверы жылых дамоў.

Падышоў шпег, якi iшоў за мной назiркам, пад'ехалi О'Гар i Тоўд, а неўзабаве з'явiўся i Ласк. О'Гар з Тоўдам, не трацячы марна часу, пайшлi прачэсваць суседнiя вулiцы. Ласк i агент у цывiльным занялi месца на скрыжаваннях - кожны трымаў пад наглядам дзве вулiцы з чатырох, якiя, перасякаючыся, утваралi перыметр квартала.

Я прайшоў па завулку, вышукваючы незачыненыя дзверы, расчыненае акно або пажарную лесвiцу, якую магла выкарыстаць злачынка.

Усё дарэмна!

Пад'ехалi О'Гар з падмацаваннем i Гейтвуд.

Гейтвуд задыхаўся ад шаленства.

- Зноў праваронiлi! Вашаму iдыёцкаму агенцтву я не заплачу нi цэнта i пра палiцэйскiх дэтэктываў таксама паклапачуся - у будучым iх будуць пасылаць толькi на пешае патруляванне вулiц!

- Як выглядала жанчына? - спытаў я.

- Не ведаю! Я быў упэўнены, што вы дзесьцi паблiзу i не ўпусцiце яе! Сутулая старая - ва ўсякiм разе, мне так здалося, але твару за вуаллю я не разгледзеў. Не ведаю! А вы ж усе, д'ябал вас бяры, дзе гультайнiчалi? Ну i работнiчкi...

Мне з цяжкасцю ўдалося супакоiць яго i пераканаць вярнуцца дамоў, палiцэйскiя засталiся весцi назiранне. Iх ужо было чатырнаццаць цi пятнаццаць, i цяпер нават муха не праляцiць там незаўважаная.

Я ведаў, што дзяўчынка пасля вызвалення паiмчыцца дамоў, i таму пайшоў з Гейтвудам, каб адразу выцягнуць з яе ўсё, што можна. Калi яна хоць нешта ведае пра сваiх выкрадальнiкаў, мы атрымаем выдатную магчымасць схапiць птушак, пакуль яны не разляцелiся.

Дома Гейтвуд зноў узяўся за вiскi, а я напружана прыслухоўваўся да тэлефона i дзвярнога званка. О'Гар i Тоўд тэлефанавалi праз паўгадзiны - цi няма навiн ад дзяўчынкi.

Пакуль што яны так нiчога i не знайшлi.

У дзевяць гадзiн ранiцы разам з Ласкам яны прыехалi да Гейтвуда. Выявiлася, што жанчына ў чорным была мужчынам, i гэтаму мужчыне ўдалося знiкнуць. У адным доме завулка, ля самых дзвярэй, яны знайшлi чорную жаночую спаднiцу, доўгi чорны плашч i чорную вуаль. Прагледзеўшы спiс жыхароў, ён выявiў, што тры днi таму назад у гэтым доме пасялiўся малады чалавек па прозвiшчы Лейтан.