Jane Austen: Rozważna i Romantyczna

Zachował jednak dla Marianny – choć nie okazał się dość elegancki, by umrzeć z żalu po jej stracie – zachował dla niej na zawsze szczególne względy – interesował się wszystkim, co się z nią działo, widział w niej wzór cnót kobiecych i potrafił później lekceważyć wiele wschodzących piękności uważając, iż nie wytrzymują porównania z panią Brandon.

Pani Dashwood była na tyle roztropna, by zostać w Barton i nie próbowała przeprowadzki do Delaford. Na szczęście dla sir Johna i pani Jennings, kiedy zabrano im Mariannę, Małgorzata wchodziła już w wiek całkiem odpowiedni na tańce i zaczynała świtać możliwość, że będzie miała starającego.

Między Barton i Delaford utrzymywana była ciągła łączność, oczywista przy tak silnych więzach rodzinnych, a w cnotach i szczęściu Eleonory i Marianny niech nie zostanie pominięty i zlekceważony fakt, że chociaż siostry mieszkały o kilka kroków od siebie, potrafiły żyć bez nieporozumień i nie wytworzyć najmniejszego chłodu w stosunkach między swoimi mężami.

*Życie towarzyskie w leżących od siebie daleko dworach ożywiało się w porze pełni, kiedy łatwiej było podróżować przy świetle księżyca.

*Inkomodować – trudzić kogoś, niepokoić, sprawiać kłopot.

*„Columella, the Distressed Anchoret” – wydana w 1776 r. książka Richarda Gravesa.

*Szaperonować (z franc. chaperonner) – występować w roli opiekunki towarzyszącej młodej kobiecie.

*Mowa o ówczesnym prawie posła do parlamentu do wysyłania korespondencji urzędowej bez opłat pocztowych, z podpisem zamiast znaczka.

*Poczta dwupensową – poczta miejska; listy doręczano tylko na terenie Londynu.

*Gaucherie (fr.) – niezręczność, niezgrabność.

*Joseph Bononi (1739 – 1808) – znany architekt.

*Właściciel dworu jako patron miał prawo prezentowania władzom kościelnym swego kandydata na plebana – tzw. prawo prezenty, które nierzadko bywało przedmiotem handlu.

** Kolator – osoba mająca prawo obsadzania urzędów kościelnych, zwykle fundator kościoła lub spadkobierca fundatora.