Juan Moisés De La Serna - Bullizmi Kibernetik

Nga ana tjetër, në rastet e Bullizmit kibernetik, “tjetri” nuk ekziston, pasi edhe agresori nuk ka dëshirë për popullaritet apo për të dalë në dukje para të tjerëve, tjetri thjesht zhduket, kështu që sjellja agresive vazhdon dhe përforcohet me ndjesinë e fuqisë që agresori provon kur sheh se po i bën keq një personi.

<

Kur është e sigurt se një person ka qenë ose është viktimë e një situate të këtillë, ashtu siҫ u përshkrua pak më sipër, del si nevojë të paraqiten në polici provat përkatëse për të kryer një denoncim ndaj personit apo profilit të personit që ka bërë kërcënimin. Duhet të përshkruhen aktet e ngacmimit apo intimidimit që janë kryer ndaj personit denoncues, gjithashtu edhe të përcaktohet periudha kohore gjatë së cilës janë kryer këto veprime.>>

Pilar Vecina, Drejtore e Departamentit të Neuropsikologjisë në Institutin për Kërkim dhe Zhvillim Social të Sëmundjeve të Rralla.

Ekzistojnë dallime në zgjidhjen e rasteve të Bullizmit në përgjithësi dhe rasteve të Bullizmit kibernetik; në rastin e parë, denoncimi ndaj një shefi, apo në aspektin e shkollës, ndaj një mësuesi, mund të jetë e mjaftueshme për t’i dhënë fund problemit, ndërsa në rastin e dytë nuk ekziston një autoritet definitiv që mund ta frenojë një krim të tillë. Prandaj shumë shtete po vënë në zbatim politika të reja, në përpjekje për të frenuar këto lloj aktesh, sidomos ato që kryhen ndaj minorenëve nga të rriturit, të cilët kërkojnë të arrijnë shumë më shumë se sa thjesht një poshtërim të viktimës, gjë që mund të shtyjë në vetëvrasje ata që nuk janë në gjendje të durojnë peshën e shantazhit në të cilin janë vënë.

Nga shumë shtete janë hedhur disa propozime në tavolinë, që nga krijimi i një trupe policie të specializuar, me përgjegjësinë për të identifikuar agresorët, me qëllimin për ta zhdukur anonimatin e tyre në internet, apo ligje të natyrës penale, të hartuar posaҫërisht për të trajtuar këto lloj rastesh, në të cilat arrihet madje edhe të vendoset një dënim me burg për abuzuesin kibernetik, si mënyrë për “ta penguar” këtë fenomen, por edhe si njëfarë ndëshkimi për ata që kryejnë këtë krim.

Nga sa u tha deri më tani, është e qartë se mekanizmi për të frenuar Bullizmin kibernetik është shumë më kompleks nga vetë fenomeni dhe sjellja, ja përse denoncimi duhet të bëhet sa më shpejt të jetë e mundur, në mënyrë që autoritetet kompetente të mund të veprojnë dhe të evitojnë kështu pasoja akoma më të rënda.

<

Në këtë rast, varet sa sa të rënda dhe sa të shtrira në kohë janë faktet. Dihet që minorenët nuk mund të gjykohen dhe as të dënohen, duke pasur parasysh moshën 14 vjeҫare, kështu që masat që merr organi i drejtësisë do të varen edhe nga mosha e agresorëve. Për shembull në rastin e fenomenit të gromming, prostituimit me pagesë që bën një minoren për llogari të një rrituri (që hiqet si minoren), duke vendosur një lidhje socio-emocionale me qëllim abuzimi me të, dënimet janë të ndryshme, pasi një i rritur është fajtor për veprimet intimiduese, shumë herë më shumë nëse e krahasojmë me një adoleshent 16 vjeҫ që ka dërguar ndonjë foto erotike të viktimës.

Në të gjitha mënyrat, e rëndësishme është të bëhet denoncimi derisa drejtësia të shkojë deri në fund, pasi identiteti i viktimës dëmtohet shumë, pavarësisht llojit të Bullizmit kibernetik të cilit i referohemi.>>

Pilar Vecina, Drejtore e Departamentit të Neuropsikologjisë në Institution për Kërkim dhe Zhvillim Social të Sëmundjeve të Rralla.

Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

Прочитайте эту книгу целиком, на ЛитРес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.