Дмитрий Акулич - Ляцець у неба

І ўглядаючыся, як расквітае зорка,

Я прыбяру свой парасон.

Паблізу, да мяне, але гэта здаецца.

І нятутэйшая, чужая, ад мяне!

А я ж далей, дзе родная з'явіцца.”

Усё ж я веру, веру ў сябе!

01.2019

*****

Каго хачу я падмануць?

Цябе, сябе, а можа ўсіх астатніх?

Хачу старонку разгарнуць –

Тут не хапае папярэдніх!

Так! Я іх сарваў, спаліў!

Сапраўдныя засталіся старонкі.

Я рады, што гэта я стварыў –

Навёў у сабе парадкі.

Боль ад сябе я адчапіў,

Думкі дрэнныя зляцелі.

Старонак момант не спыніў,

Да попелу яны згарэлі.

І без мінулага мне добра.

Словы кладуцца нібы ліст!

Не душыць, не сціскае кобра

І без увагі пралятае свіст.

Жыву я сённяшняй паэмай,

Не адступаючы назад!

Я рады, што з гэтай зменай,

Пабудаваў я новы лад!

10.2017

*****

Павольна апускаюцца сняжынкі.

Быццам бы, вецер не кранае іх.

І ціхім днём, нібы парушынкі,

Ціхенька, сядуць на мой дом.

І на двары, на даху, па ўсёй акрузе –

Іх вельмі шмат сабралася зімой.

І колькі іх яшчэ да нас прыбудзе,

Каб усё схавалася пад коўдру, белізной?!

А снежань, толькі зараз распачаўся

І кажа нам, што змены падышлі.

І з першым снегам ён не памыляўся,

Усё як трэба, глядзім у календары.

І ўскалыхнула мой настрой надвор'е.

Са святам, з радасцю ўнутры,

Я назіраю на зімовае спатканне –

Сняжынак, што кранаюцца зямлі.

01.2019

*****

Блукаю я сярод аблокаў.

Была ты побач. Дзе ж цяпер?

Хапіла табе пару крокаў,

Ты павялічыла між нас памер.

І наляцелі чорны хмары,

Маланка б'ецца, нібы звер

І адгалоскі грому прамаўлялі:

“Тваё жыццё сярод папер!”

І не звяртаючы ўвагі грому,

Хачу я бачыць твае прамяні!

Каб апынуцца каля дому

І цалавацца ля ракі.

Але ты знікла, маё сонца…

За навальніцай, мабыць, ты.

Злуешся на меня, а я не моўчкі,

Кажу як не хапае цяплыні.

Пасля праз час усё сціхае

І неба чыстае, але ў начы.

І дзеля шчасця сонца не спрыяе:

Я каля зорак, вольны і чужы.

01.2020

*****

Я паранейшаму пакіну след.

Не ведаю, якое будзе заўтра.

Праблемы гоняць мяне прэч,

А я трапляю, дзе шмат жарту!

Сур’ёзнасць мне б набыць у словах,

Размовы былі б бяз хлусні.

А я жыву з людзьмі ў умовах

І цяжка мне ад іх сысці.

Калі не цалкам разабрацца:

Дзе праўда ёсць, а дзе няма.

Тады не варта расчыняцца!

Тут па-сапраўднаму ідзе гульня.

І ставяцца па-рознаму, у абліччах,

У розны дзень, у розны час!

І выяўляецца гэта ў звычках.

Я вывучаю на фальшывасць вас.

12.2018

*****

Думкі збіраюцца, як ліхтары на небе.

Вясновы час, начны палон людзей.

Дзе прачынаецца ахвота і сумленне,

Адлегласці становяцца радзей.

Думкі мацней, захопліваюць стан

І цяжкія наступствы разважанняў.

А месяц, у адрозненні, як пан.

Збірае на сябе ўвагу зазіранняў.

Бадай, ёсць яшчэ адзінае жаданне!

Адзіна зорка, што збіраецца ўніз.

Але патрэбна намаганне,

Каб не міргнуць, ажыццявіць капрыз.

Прыклыхлае становішча ў цемры,

Калі хутчэй не атрымаць сваё.

Здаецца, вось той час, ён недармны!

Але чаканае, насамрэч, не прыйшло.

Месяц хаваецца за хмару на хвіліну

І зорка падае, яе ўж не стрымаць.

Начная рэчаіснасць з'явы,

Якую можна было назіраць.

04.2020

*****

Пяць хвілін да спадкання.

Сэрца б’ецца хутчэй!

Усё больш хваляванне.

Гукі вуліц цішэй.

У руках букет кветак,

Водар іх, прыгажосць!

Пераплёт рознасць сетак.

Адчуванне – я госць.

У душы ёсць прыемнасць,

Ёсць таксама і страх!

Знешнасць – ахайнасць.

Гатоўнасць у снах.

Пазнаванне ў рысах,

Чаканне розных размоў.

Спакуса на вуснах.

Погляд без слоў.

07.2017

*****

Не маю сіл ляцець у неба.

Ляжу ў полі сярод траў.

І пачуццё: ”Ні што не трэба!”

І водар кветак мне спрыяў.

Я на адлегласці ад шуму вуліц,

Ад позіркаў і спрэчак, я маўчаў.

Я не схаваўся, але мусіць,

Я сумаваў, з аблокаў я чакаў.

Калі яны будуць бліжэй,

Над тварам, каб рукой кранацца.

Пакуль высока і хутчэй,

Бягуць, нібы баяцца.

І гукі насякомых мне спрыяюць.

Да разважанняў асалоды, я.

Расслабіўся і душу маю вабіць,

Гармоніі, што надае зямля.

Рысы прыроды ахінаюць.

У адзінае, нібы я сплю і ў сне.

Здольнасць маю не толькі развіваюць,

Але і сэнсу накідаюць мне.

10.2018

*****

Мы колькі раз аб гэтым размаўлялі?

Я заявіў, я адказаў і што цяпер!?

Ты зноў жадаеш, каб змянялі,

Паспрабавалі вылічыць памер!?