Роберт Миңнуллин - Мәхәббәтле көзләрем / Осень, полная любви

Син – затлы зат! Алтыннарга
Төрсәң дә, төрмәсәң дә…
Син – халыкныкы, тарихка
Керсәң дә, кермәсәң дә…
Син – шагыйрь, берлек әгъзасы –
Язсаң да, язмасаң да…
Синең даның чыккан инде –
Азсаң да, азмасаң да…
Син – лаек зат, орден-медаль
Таксаң да, такмасаң да…
Син – аек зат, шәраб-мазар
Капсаң да, капмасаң да…
Сәхнәдә сиңа килешә
Ни генә эшләсәң дә…
Син – бөек инде, сәхнәдән
Төшсәң дә, төшмәсәң дә…
Тик сәхнәдән төшмәссең шул
Кусаң да, кумасаң да…
Син чынлап та бөек артист! –
Щепкинчы булмасаң да…
Син үлемсез Хәлим Җәләй! –
Үлсәң дә, үлмәсәң дә…
Шушы шигыремне яздым,
Көлсәң дә, көлмәсәң дә.

Без яшь идек, гаярь идек,
Чибәр һәм көчле идек!
Гел яшь булыр кебек идек,
Картаймас төсле идек!

Язлар үтте, җәйләр үтте,
Көзгә дә күп калмады.
Әнәскә дә җитмеш тулды,
Безгә дә күп калмады.

Дөнья безне хәйләләде,
Томыш безне алдады:
Маңгайларга чәпәп куйды
«Картлык» дигән тамганы…

Ә безнең Әнәс дустыбыз
Ул Шөгер якларыннан.
Мин аны бик яхшы беләм
Комсомол чакларыннан.

Гомер буе түрә булды,
Чөнки Әнәс Шөгердән.
Әмма ерак киталмады…
Шигырь дигән шөгыльдән.

Әйе, әйе, ул әле дә
Шигырьдән ерак түгел.
Шагыйрь булса да, Әнәс ул,
Әлбәттә, дурак түгел.

Күпме генә күп язсаң да,
Булсаң да олы талант,
Шигырь язып баеп булмый,
Шигырь туйдырмый тамак.

Бай түрә булу әйбәтрәк,
Ярлы шагыйрь булганчы…
Әнәс нәкъ шулай яшәде
Җитмеш яше тулганчы!

Әнәскә дә җитмеш тулды!
Ну нишлисең, күрәчәк!
Хәзер инде бар дөньяны
Ул шигырьгә күмәчәк!

Шагыйрьләр авылда туа,
Шәһәрдә үлә алар.
Түрәләр дә шагыйрь кебек,
Нишләргә белә алар:

Авылларда эшлиләр дә
Күченәләр шәһәргә, –
Тыныч кына картаерга,
Тыныч кына яшәргә!

Ә Әнәс – түрә һәм шагыйрь, –
Килешә аңа шәһәр!
Хәзер инде шәһәрдә ул
Тик шагыйрь булып яшәр!

Түрәләр өчен күп эчтек!
Безгә дә күчик әле:
Шагыйрь Әнәс Исхак өчен,
Әйдәгез, эчик әле!

Камилгә шигырь язган бар,
Бар, хәтерләсә әгәр…
Ул яшь иде, шигырем дә
Шәп чыккан иде мәгәр!

«Болгар» дип, Камил Нугайның
Гомере үтә инде.
Болгарның үзе шикелле
Картаеп бетә инде.

Күңелгә уйлар да килә:
«Болгар нишләр Камилсез?»
Бу сорауга җавабым юк,
Таба алмыйм камил сүз…

Болгарның ул әллә даны,
Әллә җаны, белмәссең…
Болгарның әллә хуҗасы,
Әллә ханы, белмәссең…

Җитеп бетми статусым
«Болгар ханы» дияргә.
Тик барыбер туры килә
Камилгә баш ияргә!

Булалмый татар Болгарсыз,
Булмый Болгар Нугайсыз.
Нугайсыз Болгар ул, әйтик,
Ну, кояшсыз, ну, айсыз…

Тагын бик тә мактар идем,
Булмый диеп Нугайсыз,
Минтимер Шәрип улыннан,
Шәймиевтән уңайсыз!

Борынгы Бөек Болгар да,
Нугаев та борынгы…
Бүген аның хөрмәтенә
Күтәрсәң дә урынлы!

Бик урынлы, эчәр өчен
Бу гади сәбәп түгел!
Эчик әле Камил өчен,
Эчмәгән шәраб түгел!

Биеклекләрне яулыйсың
Син әкертен-әкертен.
Ничек тәнкыйтьлисең инде
Салаватның шәкертен.

Остазы нинди, шәкерте
Шундый буладыр инде.
Залларың да шуңа күрә
Тулып торадыр инде…

Тик син залга бик ышанма,
Тамашачы алдый ул:
Чын юморны, чын көлкене
Бик сирәкләр аңлый ул.

Гомумән, безнең сәхнәдә
Югары юмор сирәк…
Залга бит арзанлы билет,
Арзанлы юмор кирәк!

Бер ялгызың көлеп булмый,
Шунда ук күрәчәкләр.
«Нормальный кеше түгел бу,
Дурак бу!» диячәкләр.

Концертка килгәчтен генә
Рәхәтләнеп көләрлек!
Бөтен зал белән көлгәчтен,