Anastasiya Kolendo-Smirnova - Zacznijmy od kawy

Czasami wydaje mi się, że mogę wszystko. A potem kawa przestaje działać.

Autor nieznany

Czy osoba wyobrażająca sobie, że jest magnesem przyciągającym zdrowie, może go przyciągnąć rzeczywiście? Nie wiem. Czasami to działa, a czasami nie. W końcu zależy to od wielu czynników. To tak, jakbym leżała na łóżku i wysyłała do wszechświata moje pragnienie picia kawy. Jest szansa, że zostanę zaproszona na kawę lub ktoś z rodziny zaproponuje mi zrobienie espresso. Jednak kiedy i w jakich okolicznościach to nastąpi, nie da się obliczyć i opieramy się na wierze, która jest istotnym elementem nauk ezoterycznych.

Teraz wyobraźmy sobie, że przyniesiono Ci filiżankę aromatycznej kawy. Poczułeś przyjemny znajomy zapach i możesz, nie biorąc łyka, wyobrazić sobie, jaki będzie smak napoju. Teraz zauważ, że w tej chwili wzrosło wydzielanie śliny. Byłeś dosłownie gotowy, aby poczuć smak kawy podczas czytania tych wersów. Oznacza to, że fizjologicznie ciało zareagowało na obraz kawy w twoich myślach. Przeprowadzono wiele eksperymentów, które dowodzą, że wizualizując niektóre rzeczy, nasze ciało dosłownie przyjmuje fantazję i odpowiednio na nią reaguje.

Naukowcy z Uniwersytetu Medycznego w Queensland (Australia) twierdzą, że ustalili dzięki eksperymentom: osoba, która spożyła pewną dawkę kofeiny, jest znacznie łatwiej manipulowana przez świadomość i przekonania.

W 1989 roku przeprowadzono eksperyment medyczny – operowanie dwóch pacjentek bez stosowania znieczulenia i na żywo. Telewizja transmitowała przebieg operacji, obie pacjentki informowały lekarzy o swoich odczuciach. Przeprowadził sesję hipnozy za pomocą komunikacji telewizyjnej lekarz psychoterapeuta Anatolij Michajłowicz Kaszpirowski, będąc tysiące kilometrów od szpitala. Następnie zarówno lekarze i personel pomocniczy, jak i same kobiety dzielili się swoimi wrażeniami z tego, co się wydarzyło: ich ocena była zdecydowanie pozytywna.

Powszechnie znany jest również taki eksperyment przeprowadzony przez psychoterapeutę Kaszpirowskiego. Wprowadzając badanego w stan hipnotyczny, proponował mu wyobrazić sobie, jak ten wspina się po schodach wysokich schodów. Kiedy człowiek wyobrażał sobie siebie w tej sytuacji, miał zwiększoną presję (chociaż jego ciało było w spoczynku). Dane z eksperymentu zostały potwierdzone przez lekarzy obecnych jako obserwatorzy.

Kolejny ciekawy fakt: badacze z Harvard Medical Center K. Ginandez i D. Rosenthal obserwowali dwie grupy pacjentów ze złamaniami. Hipnologowie wprowadzili pierwszą grupę do transu, druga otrzymywała konwencjonalne leczenie. Proces odzyskiwania pacjentów był monitorowany przez niezależnych ekspertów, którzy śledzili wszystkie zmiany za pomocą promieni rentgenowskich. Co więcej, eksperci nie wiedzieli, którzy pacjenci otrzymują leczenie hipnotyczne. Ostatecznie okazało się, że przedstawiciele pierwszej grupy wyzdrowieli dwa tygodnie wcześniej.

Może pojawić się logiczne pytanie: a gdyby to nie była sugestia hipnoterapeuty, ale autosugestia? W 1922 r. francuski psycholog Emile Couet, którego metodę omówimy później, zasugerował, że sugestia jako taka nie istnieje, a jedynie autosugestia. Hipnoza opiera się na autohipnozie, a rola hipnotyzera polega jedynie na konieczności zapewnienia warunków zewnętrznych, w których dominującym czynnikiem staje się wrodzona sugestywność pacjenta. Na przykład w następnym eksperymencie naukowcy zaczęli od sugestii hipnotycznej przez specjalistę i kontynuowali autosugestię, bez hipnoterapeuty, i uzyskali prawie takie same wyniki.

Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.