См.:Исаак Сирин. Τὰ εὑρεθέντα ἀσκητικά. Λόγος ΜΘ' Ἐκδ. Σπανοῦ, σελ. 203.
"Ἡ γὰρ γνῶσις ἑνωτικὴ τῶν ἐγνωκότων καὶ ἐγνωσμένων, ἡ δὲ ἄγνοια μεταβολῆς ἀεὶ καὶ τῆς ἐξ ἑαυτοῦ τῷ ἀγνοοῦντι διαιρέσεως αἰτία ἡ γνῶσις, τὰ τε γινώσκοντα καὶ τὰ ἐγνωσμένα ἑνοῖ, ἡ δὲ ἄγνοια διαιρέσεως αἰτία τῷ ἀγγνοοῦντι γίνεται· ὁ γὰρ ἀγνοῶν ἔχει τὸ τῆς γνώμης ἀνίδρυτον καὶ εἰς πολλὰ μεριζόμενον" ("Ибо если знание объединяет познающего с познаваемым, то неведение является причиной изменения и внутреннего разделения невежды: Знание воистину объединяет познавших с познанным; неведение же становится причиной разделений для невежды, ибо у невежды разум не имеет основания и разделен на множество частей"). Дионисий Ареопагит. Об именах Божьих. Ζ, 4, PG х, 872 СД, и Схолии. 888 СД.
"Ἡ γὰρ γνῶσις τελείωσίς τις ἀνθρωπου ὡς ἀνθρωπου" ("Знание есть некое усовершение человека как человека"). Климент Александрийский. Строматы. 7, 10, PG 9, 477 С. "Ἡ θεαρχικὴ δύναμις ἐπὶ πάντα φοιτῶσα χωρεῖ... καὶ πᾶσι τοῖς νοεροῖς ἀναλόγως ἐπιφαίνεται... Ἢ ἵνα σαφέστερον εἴπω... ἡ τῆς ᾽Ηλιακῆς ἀκτῖνος διάδοσις εἰς πρώτην ὕλην εὐδιαδότως χωρεῖ τὴν πασῶν διειδεστέραν καὶ δι᾽αὐτῆς ἐμφανεστέρον ἀναλάμπει τὰς οἰκείας μαρμαρυγάς, πρoςβάλουσα δὲ ταῖς παχυτέραις ὕλαις ἀμυδροτέραν ἔχει τὴν διαδοτικὴν ἐπιφάνειαν ἐκ τῆς τῶν φωτιζόμενων ὑλῶν πρὸς φωτοδοσίας διαπορθμευτικὴν ἕξιν ἀνεπιτηδειότητος καὶ κατὰ σμικρὸν ἐκ τούτου πρὸς τὸ τελείως σχεδὸν ἀδιάδοτον συστέλλεται" ("Богоначальная сила простирается на всё... и во всем умопостигаемом по аналогии являет себя... Или, чтобы сказать яснее... Распространение солнечного света легче всего совершается в первой материи, которая всего прозрачнее, и через нее заставляет еще ярче сверкать обычный блеск. Когда же свет падает на более плотные материальные тела, то его способная к распространению ясность тускнеет из-за неспособности освещаемых материальных тел пропускать через себя распространяющийся свет. Становясь от этого все слабее, он к концу уменьшается почти до полной неспособности передаваться"). Дионисий Ареопагит. О небесной иерархии. S.C. 58, р. 150-152.
По данному вопросу см.: Eendre v. Ivanka, Plato Christianus, Einsiedeln (Johannes-Verl) 1964, S. 262-288: Inwieweit ist Pseudo-Dionysios Neuplatoniker? - См. также: R. Roques, L'Univers Dionysien. Structure hiérarchique du monde selon le Pseudo-Denys. Paris (Aubier) 1954. - Vlad. Lossky, La notion des "analogies" chez le Pseudo-Denys l ᾽ Aréopagite, à Archives d'histoire doctrinale et littéraire 5/ 1930, p. 279-309. - Hugo Ball, Byzantinisches Christentum, Einsiedeln (Benziger-Verl.) 1958, S. 167-211: Die dionysisches Hierarchie. -Vlad. Lossky, La théologie mystique de l'Eglise d'Orient, Paris (Aubier) 1944, p. 22-23.
"Ἔστί μὲν ἱεραρχία κατ᾽ἐμέ τάξις ἱερὰ καὶ ἐπιστήμη καὶ ἐνέργεια πρὸς τὸ θεοειδὲς ὡς ἐφικτὸν ἀφομοιουμένη καὶ πρὸς τὰς ἐνδιδομένας αὐτῆ θεóθεν ἐλλάμψεις ἀναλόγως ἐπὶ τὸ θεομίμητον ἀναγόμενη" ("Священноначалием (иерархией) я называю священное устроение, знание и действование, в меру возможного уподобляющие себя богообразию и в силу сообщенных им от Бога озарений ведущие нас к богоподражанию посредством некоего соответствия (по аналогии)"). О небесной иерархии. III, I (пер. С.С. Аверинцева, Антология мировой философии, т. I, ч. 2, М., 1969).
О небесной иерархии. III, 2, S.C. 58, р. 89-90.
"Тὸ δὲ θεοπρεπὲς κάλλος ὡς ἀπλοῦν ὡς ἀγαθὸν ὡς τελεταρχικὸν ἀμιγὲς μὲν ἐστι καθόλου πάσης ἀνομοιότητος, μεταδοτικὸν δὲ κατ᾽ἀξίαν ἑκάστω τοῦ οἰκείου φωτὸς καὶ τελειωτικὸν ἐν τελετῇ θειοτάτη κατὰ τὴν πρὸς ἑαυτο τών τελουμένων ἐναρμονίως ἀπαράλλακτον μόρφωσιν" ("Подобающая Богу красота, неразложимая (простая), благая, таинственноначальная, безусловно, не входит в смешение ни с каким неподобием, и все же она способна уделять каждому по его достоинству долю света и каждого приводит в божественном таинстве посвящения к созвучию со своим неизменяемым ликом"). О небесной иерархии. III, I (пер. С.С. Аверинцева).
"ἔσοπτρα δνειδέστατα καὶ ἀκηλίδωτα, δεκτικὰ τῆς ἀρχιφώτου καὶ θεαρχικῆς ἀκτίνος καὶ τῆς μέν ἐνδιδομένης αἴγλης ἱερῶς ἀποπληρούμενα, ταύτην δὲ αὖθις ἀφθόνως εἰς τὰ ἑξῆς ἀναλάμποντα κατὰ τοὺς θεαρχικοὺς θεσμούς, ἔσοπτρα διειδέστατα καὶ ἀκηλίδωτα, δεκτικὰ τῆς ἀρχιφώτου καὶ θεαρχικῆς ἀκτίνος καὶ τῆς μὲν ἐνδιδομένης αἴγλης ἱερῶς άἀποπληρούμενα, ταύτην δὲ αὖθις ἀφθόνως εἰς τὰ ἑξῆς ἀναλάμποντα κατὰ τοὺς θεαρχικοὺς θεσμούς". О небесной иерархии. III 2, S.C. 58, p. 88.
"Οὐκοῦν ἱεραρχίαν ὁ λέγων ἱεράν τίνα καθόλου δηλοῖ διακόσμησιν, εἰκόνα τῆς θεαρχικῆς ὡραιότητος, ἐν τάξεσι καὶ ἐπιστήμαις ἱεραρχικαῖς τὰ τῆς οἰκείας ἐλλάμψεως ἱερουργοῦσιν μυστήρια καὶ πρὸς τὴν οἰκειαν ἀρχὴν ὡς θεμιτὸν ἀφομοιουμένην". О небесной иерархии. III, 2, S.С., р. 89-90.
Читать дальше