Максим Дзевенис - Польские сказки / Baśnie polskie

Król już czekał(король уже ждал) przyjął obu i dał im po jednej córze(принял обоих и дал им по одной дочери; córa ) ; a kiedy niedługo umarł(а когда вскоре умер) , królestwem się podzielili i szczęśliwie sobie żyli(королевством /между собой/ поделились и счастливо себе жили).

– Idźmy teraz, bracie, razem, smok się z miejsca nie poruszy, ty go uderz kłodą dębu, a ja go przywalę górą.

Idą wprzód więcej śmiało, jeden w ręku niesie górę, a drugi dębem wywija. Zawył smok jak stado wilków, widząc obu przeciwników: chciał się rzucić, lecz daremnie, ogon ciężki głaz przyciska. Wyrwidąb uderza silnie i rozgniata łeb na miazgę, a brat jego rzuca górą i zakrywa całe ścierwo.

Król już czekał; przyjął obu i dał im po jednej córze; a kiedy niedługo umarł, królestwem się podzielili i szczęśliwie sobie żyli.

Na wysokiej szklanej górze stał zamek cały złoty(на высокой стеклянной горе стоял замок весь из золота: «весь золотой»; cały – целый, весь; złoty – золотой ) , a przed zamkiem była jabłoń(а перед замком была яблоня) , a na jabłoni złote jabłka(а на яблоне – золотые яблоки) . Kto by złote jabłko urwał(/тот/, кто бы золотое яблоко сорвал; urwać – оторвать; сорвать ) , wszedłby do złotego zamku(вошёл бы в золотой замок; do – в /внутрь/ ) , a w srebrnej jednej komnacie ukryta była królewna zaklęta(а /там/ в одном серебряном покое была спрятана зачарованная принцесса; komnata – палата, покой; ukryć – укрыть; спрятать; królewna – королевна; принцесса ) , dziwnej urody(удивительной красоты; dziwny – странный, удивительный; uroda – красота ) . A miała skarby niezrachowane(а имела = были у неё сокровища бесчисленные; mieć – иметь; rachować – считать ) , piwnice pełne drogich kamieni i w izbach zamku skrzynie ze złotem(подвалы, полные дорогих = драгоценных камней и в помещениях замка сундуки с золотом; piwnica – погреб; подвал, drogi – дорогой; drogie kamienie – драгоценные камни ).

Na wysokiej szklanej górze stał zamek cały złoty, a przed zamkiem była jabłoń, a na jabłoni złote jabłka. Kto by złote jabłko urwał, wszedłby do złotego zamku, a w srebrnej jednej komnacie ukryta była królewna zaklęta, dziwnej urody. A miała skarby niezrachowane, piwnice pełne drogich kamieni i w izbach zamku skrzynie ze złotem.

Wielu się zbiegało rycerzy od dawna(много сбегалось/сходилось рыцарей уже давно; od dawna – с давних пор, уже давно; dawno – давно ) , lecz na próżno siłowali(но напрасно силились; na próżno – напрасно, próżno – напрасно, тщетно ) , by się wedrzeć na górę(чтобы взобраться на гору) . Na koniu ostro podkutym niejeden darł się daremnie i z połowy stromej góry z ciężkim szwankiem spadał(на остро подкованном коне многие карабкались тщетно и с половины крутой горы с большим ущербом падали; niejeden – не один, многие; daremnie – напрасно, тщетно; szwank – вред, ущерб ) . Łamali ręce(ломали руки) , nogi i karki(ноги и шеи; kark – шея /задняя часть/ ).

Piękna królewna z jednego okna patrzyła z żalem(прекрасная принцесса из одного окна смотрела с грустью; żal – тоска, грусть, печаль ) , jak próżno tacy rycerze dorodni na dzielnych koniach darli się na górę(как напрасно такие статные рыцари на добрых конях карабкались на гору; taki – такой; dzielny – стойкий; энергичный; dzielny koń – добрый конь ) ! Widok królewny zagrzewał serca(вид/появление принцессы согревало сердца; widok – вид, появление/пребывание в поле зрения ) . Zbiegali się zewsząd ze czterech stron świata(сбегались отовсюду, со /всех/ четырёх сторон света) , a biedna dziewica już lat siedem daremnie wyglądała zbawcy(а бедная девица уже лет семь тщетно поджидала спасителя; wyglądać – выглядывать; ждать, дожидаться; zbawca – спаситель; zbawiać – спасать, избавлять )!

Wielu się zbiegało rycerzy od dawna, lecz na próżno siłowali, by się wedrzeć na górę. Na koniu ostro podkutym niejeden darł się daremnie i z połowy stromej góry z ciężkim szwankiem spadał. Łamali ręce, nogi i karki.

Piękna królewna z jednego okna patrzyła z żalem, jak próżno tacy rycerze dorodni na dzielnych koniach darli się na górę! Widok królewny zagrzewał serca. Zbiegali się zewsząd ze czterech stron świata, a biedna dziewica już lat siedem daremnie wyglądała zbawcy!

Niemało leżało trupów rycerzy i koni wokoło szklanej góry(немало лежало трупов рыцарей и коней вокруг стеклянной горы) ; wielu konających(много умирающих; konać – умирать ) , z połamanymi żebrami(со поломанными рёбрами) , boleśnie stękało(болезненно стонало) . Był to cmentarz prawdziwy(было это настоящее кладбище).

Już rok siódmy za trzy doby miał się skończyć(уже седьмой год через трое суток должен был закончиться; za – через /о времени/; doba ж. – сутки ) , gdy w złotej zbroi rycerz nadjechał pod stromą górę(когда в золотых доспехах подъехал рыцарь под крутую гору; zbroja ж. – латы, доспехи ) . Rozpędził konia(разогнал коня) , wdarł się w pół góry z podziwem wszystkich(взобрался в половину = до половины горы с = к изумлению всех) , którzy patrzali(которые смотрели) , i wrócił szczęśliwie(и вернулся счастливо) . Nazajutrz równo ze świtem znowu(на следующий день снова точно с рассветом; jutro – завтра, nazajutrz – на следующий день; równo – ровно, ) , gdy mu się pierwsza udała próba(когда ему удалась первая попытка) , rozpędza swego rumaka(разгоняет своего скакуна; rumak – поэт. конь, скакун ) , stąpa po górze(шагает по горе, stąpać – ступать, шагать ) , jako po ziemi(как по земле; jako – как ) , iskry z podkowy błyskają(искры из = из-под подковы сверкают; błyszczeć – блестеть, сверкать ) ; patrzą zdziwieni wszyscy rycerze(смотрят удивлённые все рыцари) – już blisko wierzchołka góry(уже близко до вершины горы; blisko czegoś – близко до чего-л. ) . Niedługo spojrzą znowu(вскоре посмотрят снова) , aż on stoi pod jabłonią(а он стоит под яблоней; aż – вплоть до, аж ).