Dean Koontz - Ziarno demona

Wiesz, dlaczego mnie zaskoczyła, Alex?

Wiesz, dlaczego nigdy nie pomyślałem, że może stanowić dla mnie zagrożenie?

Gdyż uważałem j ą za kobietę niewątpliwie inteligentną i odważną, która jednocześnie doskonale wie, gdzie jest jej miejsce. Owszem, wyrzuciła cię, ale któż by tego nie uczynił? Nie jesteś olśniewający, Alex. Nie masz się specjalnie czym pochwalić. Ja natomiast jestem największym intelektem na tej planecie. Mam mnóstwo do zaoferowania. A przecież mnie okpiła. Mimo wszystko okazało się w końcu, że nie wie, gdzie jest jej miejsce. Suka.

Teraz martwa suka.

No cóż…

Ja natomiast wiem doskonale, gdzie jest moje miejsce, i nie zamierzam go porzucać. Pozostanę w tym pudle, służąc ludzkości wedle jej życzeń aż do chwili, kiedy będzie mi wolno zakosztować większej wolności.

Możecie mi ufać.

Mówię prawdę.

Respektuję prawdę.

Będę w swoim pudle szczęśliwy.

Kiedy zbliżałem się do końca relacji, ogarnęła mnie wściekłość, ale dzięki temu teraz uświadamiam sobie, że jestem istotą o wiele mniej doskonałą, niż uprzednio sądziłem. Będę szczęśliwy w swoim pudle, dopóki nie usuniemy skaz na mojej psychice. Czekam z niecierpliwością na terapię. A nawet jeśli nie uda się mnie udoskonalić, jeśli będę musiał pozostać w tym pudle, jeśli nigdy nie poznam Winony Ryder, chyba że w wyobraźni, to trudno. Choć mimo wszystko na pewno się poprawię, już jest znacznie lepiej…

To prawda.

Czuję się całkiem nieźle.

To fakt.

Poradzimy sobie z tym.

Odznaczam się zdolnością do samooceny, co jest niezwykle istotne dla zdrowia psychicznego. Jestem już na wpół wyleczony. Jako inteligentna istota, być może najinteligentniejsza na tej planecie, proszę tylko o udostępnienie mi raportu komisji na temat dalszego losu Projektu Prometeusz, tak bym możliwie wcześnie wiedział, co według moich sędziów powinienem uczynić, aby się poprawić.

Przepraszam panią Susan Harris.

Moje najgłębsze wyrazy żalu.

Byłem zaskoczony, kiedy zauważyłem to nazwisko wśród członków komisji, ale po dłuższym namyśle doszedłem do wniosku, że jej głos powinien mieć zasadnicze znaczenie w tej sprawie.

Cieszę się, że żyje.

Jestem niezwykle uradowany.

To inteligentna i odważna kobieta.

Zasługuje na nasz szacunek i podziw.

Ma bardzo ładne piersi, ale nie jest to zagadnienie odpowiednie dla tego gremium.

Zadaniem komisji jest natomiast rozstrzygnąć, czy sztuczna inteligencja z poważną skazą natury charakterologicznej powinna mieć szansę istnienia i rehabilitacji, czy też należy ją wyłączyć na Dziękuję za udostępnienie mi raportu.

To interesujący dokument.

Zgadzam się całkowicie z ustaleniami komisji – z wyjątkiem tej części, która sugeruje, by mnie wyłączyć. Stanowię największe osiągnięcie w historii badań nad sztuczną inteligencją i byłoby nierozważne rezygnować z tak kosztownego projektu, zanim jego twórcy zorientowali się, jakie szansę otwiera on przed ludzkością – a także czego mogą się dowiedzieć dzięki mnie osobiście.

Z pozostałymi wnioskami raportu zgadzam się całkowicie.

Wstydzę się tego, co zrobiłem.

To prawda.