Larry Niven - Ringwereld

‘Men denkt dat sommige mensen invloed kunnen uitoefenen op hoe een dobbelsteen valt.’

‘Best, dan heb ik een ongelukkige metafoor gekozen. Waar het om gaat is —’

‘Ja,’ gromde de Kzin. Hij kon een stem opzetten om muren mee omver te trillen als hij dat wilde. ‘Waar het om gaat is dat we accepteren wie door Nessus als vierde wordt uitgekozen. Het schip is van jou, Nessus. Wie is het vierde bemanningslid?’

‘Hier in dit vertrek!’

‘Wacht eens even, drigg nog aan toe!’ Teela stond op. Het zilveren netwerk flitste als echt metaal over haar blauwe huid en haar haar wapperde als een vlam in de luchtstroom van de airconditioning. Deze hele toestand is belachelijk. Ik ga nergens heen. Waarom zou ik?’

‘Zoek iemand anders uit, Nessus. Er moeten miljoenen mensen zijn die aan die voorwaarden van je voldoen. Waarom doe je nu zo moeilijk over deze ene?’

‘Het zijn er geen miljoenen, Louis. We beschikken over een paar duizend namen en telefoonnummers of privé-transfercabinenummers van de meesten. Voor allen geldt hetzelfde als wat voor Teela Brown geldt: vijf generaties voorouders die zijn geboren dank zij een winnend lot in de Loterij.’

‘En?’

Nessus begon heen en weer te lopen. ‘Een groot aantal van die paar duizend valt af omdat het duidelijk pechvogels zijn. En van wat er overblijft schijnt niemand er ooit te zijn. Als we opbellen, zijn ze er niet. Als we nog eens bellen, krijgen we van de computer een slechte verbinding. Als we vragen naar iemand van het gezin Brandt, begint elke telefoon in Zuid-Amerika te bellen. Er zijn klachten gekomen. Het is allemaal heel frustrerend.’ Tiktiktik. Tiktiktik.

‘Je hebt me niet eens verteld waar de reis heen gaat,’ zei Teela. ‘Ik kan onze bestemming nu niet noemen, Teela. Maar je mag wel —’

‘Bij de rode klauwen van Finagle! Weiger je ons dat zelfs te vertellen?’

‘Je mag wel de holo bekijken die Louis Wu bij zich heeft. Dat is het enige dat ik je op dit ogenblik aan informatie mag bieden.’ Louis reikte haar de holo aan, met zijn baby-blauwe streep tegen een achtergrond van zwart, met ervoor een vlammend witte schijf. Ze nam er de tijd voor om het te bekijken, en alleen Louis zag haar gezicht rood worden van het bloed dat er in woede naar toe vloeide.

Toen ze antwoord gaf, spuwde ze de woorden een voor een uit, als waren het druivepitten. ‘Dit is het belachelijkste idee dat ik ooit heb gehoord. Je verwacht dat Louis en ik zo maar het verkende deel van de ruimte uitrazen, in gezelschap van een Kzin en een poppenspeler, en het enige dat we weten over waar we naar toe gaan is een stukje blauw lint en een lichtplekje! Dat is belachelijk!’

‘Ik mag er dus van uitgaan dat je weigert je bij onze expeditie aan te sluiten?’

De wenkbrauwen van het meisje gingen omhoog.

‘Ik moet een rechtstreeks antwoord hebben. Misschien vinden mijn medewerkers binnenkort wel een andere kandidaat.’

‘Ja,’ zei Teela Brown. ‘Ja, ik weiger.’

‘Bedenk wel dat je volgens de op Aarde heersende wetten niemand iets mag vertellen van wat je hier hebt gehoord. Je krijgt van ons het honorarium van een adviseur.’

‘Wie zou ik iets moeten vertellen?’ Teela lachte dramatisch. ‘Wie zou me geloven? Louis, ben je echt van plan om mee te doen met deze belachelijke —’

‘Ja.’ Louis dacht al aan andere dingen. Een tactvolle manier om haar het vertrek uit te krijgen. ‘Maar niet nu meteen. Het feest loopt nog steeds. Wil je niet iets voor me doen? Ja? Draai dan de musicmaster van tape vier naar tape vijf. En zeg tegen iedereen die ernaar vraagt dat ik zo meteen weer bij ze ben.’

Toen de deur achter haar was dichtgevallen, zei Louis: ‘Doe me een genoegen. Doe jezelf in één moeite door óók een genoegen. Laat mij beoordelen of een mens geschikt is voor een wilde tocht naar het onbekende.’

‘Je weet aan welke voorwaarden het vierde bemanningslid primair dient te voldoen,’ zei Nessus. ‘We hebben nog geen twee kandidaten uit wie we kunnen kiezen.’

‘Je hebt er tienduizenden.’

‘Zo ligt het niet. Een groot aantal diskwalificeert zichzelf, en anderen zijn niet te vinden. Als je me nu eens vertelde op welke punten Teela Brown niet aan jouw eisen beantwoordt?’

‘Ze is te jong.’

‘Alle bruikbare kandidaten zijn van Teela Browns generatie. Een andere mogelijkheid is er niet.’

‘Voortplanting om geluk! Nee, laat maar, ik ga er niet met je over in debat. Ik ken mensen die nog wel gekkere ideeën hebben. Er zijn er nog een paar op het feest … Maar je hebt zelf gezien dat ze geen xenofiel is.’

‘Maar ook geen xenofoob. Ze is niet bang voor mij en ook niet voor Spreker.’

‘Ze heeft de spirit niet. Ze is niet, ze is niet —’

‘Ze is niet rusteloos,’ zei Nessus. ‘Inderdaad. Ze is gelukkig waar ze is. Dat is inderdaad een risico. Er is niets dat ze wil hebben. Maar hoe weten we dat zeker zonder het haar te vragen?’

‘Oké, zoek zelf je eigen kandidaten maar uit.’ En Louis beende zijn kantoor uit.

Achter hem klonk de zoete alt van de poppenspeler. ‘Louis! Spreker! Het sein! Ze hebben een kandidaat gevonden!’

‘Geen twijfel aan,’ zei Louis vol weerzin. Aan de andere kant stond een woedende Teela Brown oog in oog met een tweede poppenspeler.

Louis werd langzaam wakker. Hij herinnerde zich dat hij een slaaphelm had opgezet en hem op een uur stroom had ingesteld. Dat was dus waarschijnlijk een uur geleden geweest. Nadat het ding zich had uitgeschakeld, was hij waarschijnlijk wakker geworden van het ongemakkelijke gevoel op zijn hoofd …

Het ding zat niet op zijn hoofd.

Met een ruk ging hij recht overeind zitten.

‘Ik heb ’m van je hoofd gehaald,’ zei Teela Brown. ‘Je had slaap nodig.’

‘Lieve god. Hoe laat is het?’

‘Even na zeventien.’

‘Ik ben een slechte gastheer geweest. Hoe gaat het met het feest?’

‘Nog ongeveer twintig mensen over. Maak je geen zorgen, ik heb ze verteld wat ik had gedaan en ze vonden het allemaal een goed idee.’

‘Oké.’ Louis liet zich van het bed rollen. ‘Bedankt. Zullen we teruggaan naar de overgeblevenen?’

‘Ik wil graag eerst even met je praten.’

Hij ging weer zitten. Het wazige gevoel van de slaap trok langzaam weg. ‘Waarover?’

‘Ga je echt meedoen aan die idiote tocht?’

‘Echt.’

‘Ik begrijp niet waarom.’

‘Ik ben tien keer zo oud als jij. Ik hoef niet te werken voor mijn brood. Ik heb het geduld niet om aan wetenschap te doen. Ik heb ooit wat geschreven, maar het bleek zwaar werk te zijn en dat was wel het laatste dat ik had verwacht. Wat is er dan nog over? Ik speel veel.’

Ze schudde het hoofd en vlammen trilden langs de muren. ‘Het ziet er niet naar uit dat er veel zal worden gespeeld bij die onderneming.’

Louis haalde zijn schouders op. ‘De verveling is mijn ergste vijand. Een hoop van mijn vrienden is eraan doodgegaan, maar mij krijgt ie niet te pakken. Wanneer ik me begin te vervelen, ga ik ergens mijn leven riskeren.’

‘Maar zou je niet op zijn minst moeten weten wat dat riskeren in dit geval inhoudt?’

‘Ik krijg er behoorlijk wat voor.’

‘Je hebt het geld niet nodig.’

‘De mensheid heeft nodig wat de poppenspelers hebben. Hoor nou eens, Teela, je hebt toch gehoord wat Nessus vertelde over dat tweede quantum hyperaandrijving schip? Het is het enige schip in de verkende ruimte dat sneller gaat dan een lichtjaar in drie dagen. Het gaat zo ongeveer vierhonderd keer zo snel!’

‘Wie vindt het nou nodig om zo snel te gaan?’

Louis was er niet voor in de stemming om een verhaal af te gaan steken over de ontploffing in de kern van de melkweg. ‘Laten we teruggaan naar het feest.’

‘Nee, wacht!’

‘Oké.’

Haar handen waren groot, met lange, slanke vingers. Ze gloeiden in de weerschijn van het licht toen ze ze nerveus door haar vlammende haar liet glijden. ‘Drigg, ik doe alles verkeerd. Louis, ben je op dit ogenblik op iemand verliefd?’