Наконец, Господь в видении открыл Эгидию, что день его смерти неминуемо приближается. Поведав о том братьям и призвав их молиться за него, Святой Эгидий счастливо почил во Господе. Многие утверждали, что слышали ангельские хоры, возносившие на небо душу Святого. Просиял же он в лето Господне 700.
Jacobus a Voragine
De Sancto Aegidio (“Legenda Aurea”, caput CXXX)
A egidius dicitur ab e , quod est sine , et geos – terra et dyan – clarum sive divinum . Ipse namque fuit sine terra per terrenorum despectionem, clarus per scientiae illustrationem, divinus per amorem, qui assimilat amantem amato.
Aegidius Athenis ex regia stirpe progenitus et sacris litteris ab infantia eruditus, dum quadam die ad ecclesiam peregret cuidam aegroto in platea jacenti et elemosinam petenti tunicam suam tribuit, qua indutus sanitatem integram mox receipt. Post hoc, parentibus suis in domino quiescentibus, patrimonii Christum fecit heredem. Quadam vice dum ab ecclesia rediret, quidam vir a serpente percussus eidem obvius extitit, sed oratione fusa Aegidius protinus virus fugavit. Quendam daemonicum in ecclesia cum caeteris existentem et fdeles clamoribus suis turbantem Aegidius daemone fugato sanavit.
Verum humani favoris formidans periculum clam littus maris petiit et nautas quosdam in mari periclitantes conspexit et facta oratione tempestatem omnem sedavit. Applicantibus autem nautis, audito, quod Romam tenderet, gratias ejus meritis egerunt et, quod eum secum gratis veherunt, promiserunt.
Cum igitur Arelatem venisset et bienno cum sancto Caesario ejusdem civitatis episcopo mansisset et ibidem quondam triennio febricitantem curasset, eremum cupiens clam discessit et cum Veredenio eremita sanctitate conspicuo diu mansit, ibi sterilitatem terrae suis meritis fugavit. Sed dum ubique miraculis coruscaret, humanae laudis timens periculum relicto eo interiorem eremum penetravit, ubi quoddam antrum et quendam fonticulum reperiens quondam nihilominus cervam praeparatam ibidem habuit in nutricem, quae certis horis lactis alimoniam sibi praebebat.
Sed cum ibidem regis pueri venarentur, praedictam videntes cervam caeteris feris contemptis hanc cum canibus insequuntur; a quibus dum vehementer urgeretur, ad pedes sui confugit alumni. Ille vero admirans, cur praeter solitum sic mugiret, exiens et venatores audiens dominum exoravit, ut, quam sibi tribuerat nutricem, servaret. Canum autem nullus infra lapidis jactum sibi appropinqare ausus est, sed cum nimio ululatu ad venatores revertebantur.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
II Кор 12:9.