Алесь Адамович - ...Имя сей звезде Чернобыль

Сергеев, зам. Чазова [42] Чазов Евгений Иванович — кардиолог, академик АН и АМН СССР, министр здравоохранения СССР (1987–1990 гг.). на Презид/иуме/ АН СССР гов/орил/, что японцы [43] Японские ученые предлагали создать Международный научно-медицинский центр в Гомеле. и итальянцы предлагают свою программу помощи людям в Бел/оруссии/ и Укр/аине/.

Мы отказываемся? Отчего? Невольно думается, а не для того ли, чтобы не открылась вся картина, так старат/ельно/ искаженная/ службой Израэля.

1. Когда получили эти данные? Почему так поздно сообщили людям? Сами или чья-то высшая вина?

2. Некорректно для такого собрания, но хочу спросить: мучит ли вас совесть? Ведь вы, медики, власти поступили с людьми, м/ожно / ск/азать/, бесчеловечно. 3 года!..

Ковалев выгнал Нестеренко, когда тот пришел с новостью о Чернобыле.

Вот так гнали правду все три года за порог.

Кто в этом повинен? Удивляло, когда каратель гов/орил/: я и мать свою в могилу столкнул бы.

После Черн/обыля/ не удивляюсь: нормальные бюрократы 3 года сталкивали бел/орусскую/ родную землю в пропасть.

Сейчас команда и они готовы вытаскивать. Да только не верит им народ.

12-16 сент. 1989 г.

Для Вертинского [44] Вертинский Анатолий Ильич — белорусский поэт, журналист, главный редактор газеты «Літаратура і мастацтва»(1986–1990 гг.). .

Вось пісьмо [А.Адамовіча М. С. Гарбачову ад 01.06.1986 г.], за якое Несцярэнку выперлі з Інстытута ядзернага, Барысевіча [45] Борисевич Николай Александрович — белорусский физик, академик разных академий мира, Президент АН БССР (1969–1987 гг.). з Акад/эми/, Кузьміна з ЦК, ну і аўтара — з Мінска.

Хоць яно было прынята Гарбачовым, ён тут жа паслаў у Бел/арусь/ камісію — 60 чалавек. Але, магчыма, іменна таму. Бо нашы дакладвалі: 3 раёны толькі, а астатняе — фантазіі пісьменніка, які абманам узяў неправераную іфарм/ацыю/ ад вучоных (тых, каго выперлі).

Отдать людям Могилевщины все цеков/ские/ и обкомовские/ лечебницы, дома отд/ыха/ и санатории.

[«Чарнобыльскі шлях». 30.09.]

Раз тут этилюди, сегодн/яшний/ митинг — о нашей вине перед ними. Вине науки (АН), медицины, нашей с вами, кто не всё сделал сам и не заставил других делать по-человечески. Урач, што за труной щзе…

I тых, хто вось узяў і адправіўу мінчан як мага далей — дня гэтага, бачыце, не хапіла ім на с/х працу. Ім заўсёды не хапала дня: у 1941 г. — каб аб’явіць арміі, што вайна, у 86 г. — аб’явіць народу, што Чарнобыль, тры гады, каб сказ/аць/ праўду, ды і 70 год не хапіла, как хоць мыла было у краіне.

Не, змяніцца гэтыя людзі не могуць, а вось замяніцьіх можна. I народ Бел/арусі/ павіней гэта зрабіць, калі хоча, каб Чарноб/ыль/ не з’еў яго — патрабаваць новага, дэмакр/атычнага/ закона аб выбарах і абраць, а дакладней не абраць тых, хто страціў давер. Усе (усе!) у каго не хапіла сумлення, каб не ілгаць, не ўдзельнічаць у гэтым чарнобыл/ьскім/злачьнстве, павінны адысці ў бок. Толькі такія, як сакр/атар/ Слаугарадс/кага/ райкома (былы) маюць права і могуць разлічваць на давер, бо были і такія, ёсць і такія. Але толкі не халодныя душы, губіцелі жывых душ.

Асаблівая віна наша перад дзецьмі — вось каму павінна быць аддадзена 4-е Санупр/аўленне/ поўнасцю.

I яшчэ. Не апаратныя вучоныя і медыкіа, накшт/алт/ Ільіна, а грамад/касць/ і навука беларуская павінна прама выйсці на вучоных/ і навуку Захада, якія могуць нам дапамагчы. Беларусь сёння — адна з самых балючых кропак планеты, чалавецтва павінна гэта ўбачыць. А нам трэба гэта паказаць. Так што наш зварот не да ўрада толькі — калі ў іх не хапіла ні розуму, ні сумлення прыйсці сюды, разам з намі усімі прызнаць сваю віну перад імі вось — бо вінаватыя і Адам/овіч/ і Пазняк [46] Позняк Зенон Станиславович — археолог, искусствовед, белорусский общественный политический деятель. Председатель сойма БНФ с 1990 г., с 1996 г. — в эмиграции. , і вы ўсе, але і Сакалоў [47] Соколов Ефрем Евсеевич — первый секретарь ЦК КПБ (1987-90 гг.). , і Кавалёў, не кажучы ўжо пра Слюнькова ці Барташэвіча.

Ну, што ж, мы не адны: ёсць наш народ, ёсць народы-браты, ёсць чалавецтва — вунь як гэта падцвердзілася у дні армян/скай/ трагедыі [48] Землетрясение в Армении в 1988 году. — так, што не будзем адчайвацца, а будзем працаваць, рабіць усё, каб ратаваць Беларусь.

25-26 ноября.

Чем больше нагадишь нар/оду/, тем выше подним/ешься/ по лестнице власти: из Гомеля в Минск, из Минска в Москву и т. д.

Адзначьщь заслугі Несцяр/энкі/, Барыс/евіча/, Кузьм/іна/. А можа, нельга было весці сябе па-другому там, хто на службе.