Агата Кристи - Выкраданне прэм'ер-мiнiстра (на белорусском языке)

- Ага. Дык вось, яны паехалi на аўтамабiлi ў Вiндзар, дзе прэм'ер-мiнiстр быў дапушчаны на аўдыенцыю ў манарха. Сёння ранiцаю ён вяртаўся ў горад, i па дарозе на яго быў зроблены замах.

- Прабачце, калi ласка. Хто гэты капiтан Данiэльс? У вас ёсць на яго дасье?

Эстэр усмiхнуўся.

- Я ведаў, што вы папытаеце ў мяне пра гэта. Пра яго вядома не вельмi многа. Ён са звычайнай сям'i. Служыў у ангельскай армii, вельмi здольны сакратар i выдатны перакладчык. Па-мойму, ён ведае сем моў. Гэта было падставаю, чаму прэм'ер-мiнiстр выбраў яго для суправаджэння ў Францыю.

- У яго ёсць якiя-небудзь сваякi ў Ангельшчыне?

- Дзве цёткi. Мiсiс Эверард, якая жыве ў Хампстэдзе, i мiс Данiэльс, якая жыве каля Аската.

- Аскат? Гэта недалёка ад Вiндзара, праўда?

- Тут таксама шукалi. Але гэта не дало нiякiх вынiкаў.

- Значыць, вы капiтана Данiэльса нi ў чым не падазраяце?

З горыччу ў голасе лорд Эстэр адказаў:

- Не, пан Пуаро. У гэтыя днi я буду сумнявацца, перш чым скажу пра каго-небудзь, што нi ў чым яго не падазраю.

- Гэта добра. На маю думку, мiлорд, у прэм'ер-мiнiстра была, як i трэба, пiльная палiцэйская ахова, якая абавязана не дапускаць магчымасцi нiякага замаху на яго.

Лорд Эстэр нахiлiў галаву.

- Гэта так. За аўтамабiлем прэм'ер-мiнiстра ехаў другi, у якiм былi дэтэктывы ў цывiльным адзеннi. Мiстэр Мак-Адам нiчога не ведаў пра гэтыя меры засцярогi. Смелы па натуры чалавек, ён не дазволiў бы гэтага. Ну, вядома, палiцыя прыняла свае меры. Шафер у прэм'ер-мiнiстра, О'Мэрфi, у сапраўднасцi чалавек з Сi-Ай-Дзi*.

* Дэпартамент крымiнальнага вышуку.

- О'Мэрфi? Гэта iрландскае прозвiшча, праўда?

- Ага, ён - iрландзец.

- З якой мясцовасцi ў Iрландыi?

- З графства Клар, здаецца.

- Ага! Але расказвайце, мiлорд.

- Прэм'ер-мiнiстр паехаў у Лондан. Аўтамабiль быў закрыты. Ён i капiтан Данiэльс сядзелi на заднiм сядзеннi. Другi аўтамабiль ехаў за iмi як звычайна. Але, на няшчасце, аўтамабiль з прэм'ер-мiнiстрам па нейкай невядомай прычыне з'ехаў з галоўнай дарогi.

- У тым месцы, дзе дарога паварочвае? - перабiў яго Пуаро.

- Ага... Але адкуль вы ведаеце?

- О, гэта вiдавочна! Расказвайце далей!

- Па нейкай невядомай прычыне аўтамабiль прэм'ер-мiнiстра з'ехаў з галоўнай дарогi. Палiцэйскi аўтамабiль, у якiм не заўважылi гэтага, ехаў па галоўнай дарозе. Крыху праехаўшы, аўтамабiль з прэм'ер-мiнiстрам быў спынены на бязлюднай дарозе групаю людзей у масках. Шафёр...

- Гэты храбры О'Мэрфi! - у задуменнi прамармытаў Пуаро.

- Шафёр, на iмгненне разгубiўшыся, нацiснуў на тармазы. Прэм'ер-мiнiстр выглянуў з акна. Адразу прагучаў стрэл, пасля другi. З першага яго ранiлi ў шчаку, з другога, на шчасце, не пацэлiлi. Шафёр адразу ацанiў усю небяспеку, даў газу i накiраваў машыну ўперад на бандытаў, якiя разбягалiся.

- На валасок ад смерцi! - усклiкнуў я.

- Мiстэр Мак-Адам не хацеў вялiкага шуму з-за той лёгкай раны. Ён сказаў, што гэта ўсяго толькi драпiна. Яны заехалi ў мясцовую вясковую бальнiцу, дзе яму аказалi медыцынскую дапамогу; хто ён такi, вядома, утоiў. Потым ён паехаў, як i было запланавана, на станцыю Чарынг-Крос, дзе яго чакаў спецыяльны цягнiк на Дуўр, i пасля кароткага даклада пра здарэнне, якi даў капiтан Данiэльс занепакоенай палiцыi, прэм'ер-мiнiстр паехаў у Францыю. У Дуўры ён сеў на мiнаносец, якi яго там чакаў. У Булонi, як вы ведаеце, яго чакаў аўтамабiль пад ангельскiм сцягам.

- Гэта ўсё, што вы хацелi расказаць мне?

- Ага.

- I няма нiякiх падрабязнасцей, пра якiя вы не сказалi, мiлорд?

- Ну, ёсць адна даволi дзiўная падрабязнасць.

- Якая?

- Аўтамабiль прэм'ер-мiнiстра не вярнуўся дадому пасля таго, як мiстэр Мак-Адам выйшаў у Чарынг-Кросе. Палiцыi не цярпелася пагаварыць з О'Мэрфi, таму пошук пачаўся адразу. Аўтамабiль быў знойдзены каля аднаго агiднага рэстаранчыка ў Сахо*, якi вядомы як месца сустрэч нямецкiх агентаў.

* Раён у цэнтры Лондана.

- А шафёр?

- Шафёра нiдзе не знайшлi. Ён таксама знiк.

- Значыць, - сказаў Пуаро, - цяпер у нас два знiкненнi: прэм'ер-мiнiстра ў Францыi i О'Мэрфi ў Лондане.

Ён рэзка паглядзеў на лорда Эстэра, якi зрабiў адчайны жэст.

- Я магу толькi сказаць вам, пан Пуаро, што, калi б хто-небудзь намякнуў мне ўчора, што О'Мэрфi - здраднiк, я засмяяўся б яму ў вочы.

- А сёння?

- Сёння я не ведаю, што i думаць.

Пуаро з сур'ёзным выразам на твары кiўнуў галавою i зноў паглядзеў на свой вялiкi круглы гадзiннiк.

- Я так разумею, панове, што ў мяне поўная свабода дзеянняў, я маю на ўвазе - ва ўсiм. Я павiнен мець магчымасць ехаць куды хачу i на чым хачу.

- Вядома. У гадзiну ночы на Дуўр едзе спецыяльны цягнiк з дадатковым кантынгентам са Скотланд-Ярда. З вамi будуць армейскi афiцэр i чалавек з Дэпартамента крымiнальнага вышуку, яны будуць выконваць кожнае ваша распараджэнне. Гэтага дастаткова?