Witold Gombrowicz: Opętani

Po porównaniu pierwodruku czasopiśmienniczego i książkowego poprawiono parę oczywistych błędów drukarskich. Poprawiono także ortografię, przeważnie w zakresie pisowni łącznej i rozłącznej. Interpunkcję pozostawiono bez zmian.

* A jednocześnie myśl pracowała bez przerwy, gorączkowo – czy to on, czy nie, Leszczuk * , czy nie Leszczuk… Jeżeli on… to co? To co? Przecież to okropne, co robić?… Tymczasem Cholawicki pisał: To jest trochę nieprzyjemne, ale przynajmniej nikt Cię nie zobaczy ani z lej strony, ani z tamtej i nie będzie plotek. Proszą Cię przyjdź koniecznie, bo jeśli zaryzykowałem do Ciebie list, a Ty nie przyjdziesz, będę myślał, że naprawdę obraziłaś się i zerwałaś ze mną i gotów byłbym jeszcze bardziej się zirytować. Jeżeliby śmiała nie przyjść napisz do mnie - ale to też jest niedobrze, gdyż książę zaraz będzie się dowiadywał i niepokoił. Widzisz jakie mam piekło z tym człowiekiem, więc niech Cię nie dziwi, że czasem nerwy moje nie wytrzymują. Oczekuję!… H. Powstał i sięgnął po kopertę. A jednocześnie Maja przytuliła się do Leszczuka, chociaż nie była pewna, czy to on, przytuliła się lekko, ale w zupełnym zapamiętaniu i zatraceniu. Tak mało potrzebowała, aby się przytulić – wystarczyło odrobinę pofolgować mięśniom. I jakież było jej szczęście, gdy szorstka dłoń objęła w ciemnościach jej rękę. Odwzajemniła mu uścisk z szaloną, skrytą radością. Cholawicki zapieczętował list, zaadresował i znowu usiadł, bębniąc palcami o stoi. Gdzież ona może być? Czy jeszcze czekać? Przesiedział z pięć minut, po czym wyszedł. Gdy kroki jego ucichły, Maja wyskoczyła z szafy i nie oglądając się wybiegła z pokoju, a Leszczuk także uciekł, jak mógł najprędzej i zamknął się u siebie, na poddaszu Wobec tego, ze jak się okazało, istnieje w rzeczywistości trener tenisowy p. Walczak, zmienimy za zgodą autora nazwisko to na Leszczuk. Zaiste, dziwny zbieg okoliczności!