Emma Darcy: Tańcząca z demonami

– Przekaż im moje gratulacje. Zadzwonię do nich, jak tylko znajdę na to trochę czasu.

– Boję się, że nie będzie mogła pomagać ci w przygotowaniu wesela.

– Och, co za pech – jęknęła Caitlin. – Tak się jednak złożyło, że nie planujemy hucznego przyjęcia.

– Nie planujemy? – wtrącił zaskoczony David.

– Wyobraź sobie, kochanie, że nie planujemy.

Ze względu na jego matkę, która nawet po udanej operacji na pewno nie będzie jeszcze przygotowana do konfrontacji z tłumem ludzi, przyjęcie w niedużym gronie wydawało jej się bardziej odpowiednie.

– Mam nadzieję, że potrafisz odpowiednio zachować się przy ołtarzu – zaniepokoiła się matka.

– Oczywiście, mamo.

– Kiedy złożycie nam wizytę z Davidem?

– Jak tylko zamienię moje mieszkanie na większe i jak założymy sobie telefon. To nie takie proste i może potrwać parę dni – śmiała się Caitlin.

– Rozumiem – odparła matka. – Z tym rzeczywiście może być trochę kłopotu…

Caitlin, gdy już odłożyła słuchawkę, znowu usiadła koło Davida, przytuliła się i dalej planowali, co należy zrobić, co kupić…

– Kupię ci szmaragdy, szafiry i diamenty. – David stanowczo był zdania, że musi dać jej coś więcej niż jeden zwykły pierścionek zaręczynowy. – Szmaragdy pasują do koloru twoich oczu, szafiry symbolizują twoją ognistą namiętność, a diamenty oznaczają wieczność.

Roześmiała się.

– Moja matka powiedziała, że z pewnością nie jesteś tak bardzo zepsuty, jak wydawało jej się na początku.

– Niemiecka delegacja również zmieniła o mnie zdanie na moją korzyść. – Odwzajemnił uśmiech.

Caitlin objęła go za szyję i przyciągnęła ku sobie.

– Czy wiesz, że o kochaniu się z tobą zawsze myślałam jak o tańcu z demonami? – zapytała. – Znalazłam kiedyś w jakiejś książce określenie „obudzić śpiące demony” i zawsze myślałam, że tyje we mnie obudziłeś, i stąd moja szaleńcza namiętność do ciebie…

– Och, Caitlin, może spróbujemy teraz zaraz zatańczyć z tymi twoimi demonami?

I zatańczyli.

Jakiś czas później Caitlin zapytała:

– Czy nie musisz już iść do pracy? Wydaje mi się, że planowałeś coś ważnego na dzisiaj.

– Nic ważnego, teraz chcę być z tobą. Mam dosyć sztywnych planów i żelaznych zasad. Pragnę działać spontanicznie i cieszyć się życiem.

– Och, kochanie, czy mogę ci w tym pomóc?

– Z całą pewnością…

– Ale ja pytam poważnie, kochanie.

– Ja też mówię poważnie. Możemy robić wszystko, na co nam przyjdzie ochota.

– Pójdziemy do kina?

– Tak. I do teatru.

– I będziemy czytać książki?

– Tak. I… kochać się po południu.

– I… planować wesele?

– Tak. I… kupimy psa.

Caitlin uśmiechnęła się. Tyle ich teraz łączyło. Godziny, dni, lata samotności mieli już za sobą. David okazał się wspaniałym partnerem. Przetańczy z nim całe życie.